قرارداد بیع متقابل: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
M.R.Taghdir (بحث | مشارکت‌ها) افزودن ویژگی قراردادهای بیع متقابل و ارائه طبقه بندی دقیق تر این نوع قراردادها |
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها) جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی |
||
خط ۱:
{{منبع نامعتبر}}
'''قرارداد بیع متقابل''' در ساده‌ترین حالت خود یک قرارداد دوجانبه‌است. حقوق و تعهدات مربوط به فروش تجهیزات- تکنولوژی در قرارداد اولیه و تعهدات مربوط به فروش محصول به دست آمده ناشی از بکارگیری تجهیزات مذکور، در قرارداد بیع متقابل درج می‌گردد و طرفین معامله به ترتیب نقش فروشنده و خریدار را بر عهده دارند.<ref>پایان نامه کارشناسی ارشد با عنوان قراردادهای بیع متقابل و تاثیر آن بر امنیت ملی ایران، نویسنده:احسان رفیعی، دانشگاه تهران</ref> این
محدودیت‌های مورد اشاره در [[قانون اساسی]]، قانون بودجه و الزامات مجلس برای [[سرمایه‌گذاری خارجی]] در کشور، در بخش [[نفت و گاز]] سبب گردیده است تا راه‌های جذب منابع مالی و انتقال تکنولوژی به شیوه‌های خاص از قراردادهای توسعه نفت محدود گردد. یکی از شاخص‌ترین گونه‌های قابل قبول مراجع قانونگذار کشور، قراردادهای خرید خدمات پیمانکاری توأم با
قراردادهای بیع‌متقابل جزو قراردادهای خرید خدمت محسوب می‌گردد. در این نوع قرارداد، شرکت سرمایه‌گذار خارجی کلیه وجوه سرمایه‌گذاری و همچنین نصب تجهیزات و راه‌اندازی و انتقال تکنولوژی را برعهده می‌گیرد و پس از راه‌اندازی، به کشور میزبان واگذار می‌کند. بازگشت سرمایه و همچنین سود سرمایه از طریق فروش محصولات بدست می‌آید.
این نوع قرارداد در کشورهایی که قوانین
== ویژگی‌های قرارداد بیع متقابل ==
هرچند امکان دارد یک بیع متقابل از بیع متقابل دیگر متفاوت باشد ولی
# ملاحظات حقوقی به صورت ویژه می‌بایست لحاظ گردیده و شامل مواردی از قبیل حاکمیت قوانین طرف داخلی بر قرارداد، حکمیت و روابط ارزی فیمابین، اعمال حق کنترل و نظارت فنی و مالی، بازپرداخت صرفاً از محل تولید و کنترل کامل طرف داخلی پس از رسیدن به تولید گردد. همچنین به حدّاکثر رسانیدن مشارکت امکانات تولیدی، مهندسی و اجرایی داخلی می‌بایست مد نظر قرار گیرد.
# پس از پایان دوره عملیّات اجرایی پروژه، راه اندازی تولید و شروع تولید، کشور (و یا شرکت) میزبان کنترل عملیّات را برعهده گرفته و مسؤول تأمین هزینه عملیّات جاری خواهد شد. پس از پایان دوره و پرداخت اصل، بهره و سود سرمایه‌گذاری‌ها، پیمانکار دارای هیچ‌گونه حقی در پروژه نخواهد بود.
# نرخ بازده سرمایه‌گذاری نسبت به روش فاینانس بالاتر بوده و معمولاً حدود ٢٠ % می‌باشد.
# ریسک در این نوع قرارداد متوجّه هر دو طرف می‌باشد و
== منابع ==
| |||