دینگو: تفاوت میان نسخه‌ها

دینگو نژادی است که تا به حال هرگز کاملاً اهلی نشده و تقریباً هرگز به عنوان یک همدم نگهداری نشده‌است. دینگوهای آموزش ندیده برای کودکان مناسب نمی‌باشند و به آسانی رام نمی‌شوند. بهترین راه برای [[رام کردن]] آن‌ها مهربانی، بردباری و استواری است. دینگوها را فقط در زمانی می‌توان به عنوان حیوان خانگی نگهداری کرد که از تولگی، قبل از ۶ هفتگی آن‌ها را به منزل ببرید. در این سن کم آن‌ها را می‌توان اهلی کرد، اما از ۱۰ هفتگی به بعد آن‌ها را نباید برای نگهداری قبول کرد. اگر آن‌ها را به خوبی آموزش دهند و مواظب کنند، دینگو می‌تواند یک حیوان خانگی خوب و تکی شود. دینگو دارای ویژگی‌های غیرعادی می‌باشد. بهترین بالارونده درخت و بعضی اوقات کناره گیر، اما این ویژگی‌ها، جالب توجه‌است و همانند نزدیک‌ترین خانواده خود New Guinea Singing Dog و Finnish Spitz می‌باشد. چیدمان دندانها و کوتاهی آرواره وجه تمایز آن‌ها با اجدادشان می‌باشد (گرگ هندی). همچنین مانند گرگ، دینگو ماده فقط یکبار در سال [[تولید مثل]] می‌کند. بر خلاف سگهای دیگردینگو برای زندگی کردن یک همدم برای خودش انتخاب می‌کند، برخی اوقات بخاطر از دست دادن شریکش از غصه خوردن بیش از حد می‌میرد. اغلب توله‌های آن‌ها در حفره درختان یافت می‌شوند، بطور کل از تمامی اطراف و بخاطر وجود مانع در جلوی آن محافظت می‌شوند. با این حال برخی اوقات توله‌ها شکار مارها می‌شوند. آن‌ها دارای غریزه بسیار قوی هستند و در گروه زندگی می‌کنند. این گروه‌ها بر حسب عادت در شب شکار می‌کنند. آن‌ها کارهایشان را بی صدا انجام می‌دهند و پارس کردن را زمانی یاد می‌گیرند که با دیگر [[نژادهای سگ]] در ارتباط باشند. آن‌ها با [[جیغ زدن]] و زوزه کشیدن با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند. آب یک نوع مانع برای دینگوها است و اکثر آن‌ها فقط در [[آب راه]] می‌روند، شنا نمی‌کنند. دینگوهای وحشی از انسان‌ها می‌ترسند و به حیاط وحش باز می‌گردند. برای زنده ماندن در بیابان آن‌ها خود را به ناخوشی و به دروغ خود را به مردن می‌زنند. دینگوها بندرتبه ندرت از خود پرخاشگری نشان می‌دهند. زمان پرورش آن‌ها بین ماههای خرداد و تیر رخ می‌دهد. امروزه توله‌های دینگو فقط دراسترالیا موجود می‌باشند و برای صادر کردن نمی‌باشند. قیمت توله‌های دینگو از ۵۰۰$ تا ۱۰۰۰$ استرالیایی می‌باشد. مرکز پرورش دینگو در استرالیا دارای ۱۰۰ دینگو برای پرورش است.