آیزایا برلین: تفاوت میان نسخه‌ها

آیزایا برلین با این‌که مانند اکثر [[فیلسوفان سیاسی]] [[قرن بیستم]] مهاجر بود، اما در مقایسه با افرادی چون [[هانا آرنت]]، [[هربرت مارکوزه]]، [[فریدریش فون هایک]] و [[کارل پوپر]]، در سنین پایین‌تری (چهار سالگی) به کشوری که وطن بعدی‌اش شد، وارد شد. با این‌که او پناهنده‌ای گریخته از [[بلشویسم]] بود و نه [[نازیسم]]، اما افراد خانوادهٔ او طی [[جنگ جهانی دوم]] در [[لتونی]] به دست نازی‌ها کشته شدند؛ بنابراین، تجربهٔ او از ضربه‌های هولناک سیاسی و نظام‌های [[توتالیتر]]، دست اول و شخصی بود که بعدها تأثیر شگرفی بر نوع تفکر و نگاه سیاسی او داشت. علت دیگر، تعلیم و تربیت بریتانیایی او بود. وی به‌جز دوسالدو سال اقامت در [[واشینگتن دی‌سی]] و چهار سال در [[مسکو]] بقیهٔ عمر خود را در [[آکسفورد]] گذراند.<ref>[http://www.etemaad.ir/Released/87-09-05/181.htm#123941 روزنامه اعتماد]</ref> او سپس به استادی [[کرسی چیچلی]] در نظریات اجتماعی و سیاسی ([[۱۹۵۷ (میلادی)|۱۹۵۷]] – [[۱۹۶۷ (میلادی)|۱۹۶۷]]) انتخاب شد و ملکه او را به لقب [[سر (لقب)|سر]] مفتخر ساخت. در [[۱۹۶۷ (میلادی)|۱۹۶۷]] رئیس [[کالج وولفسون]] شد و بالاترین نشان کشوری بریتانیا<ref>Order Of Merit</ref> نصیب او شد. او سرانجام در [[۵ نوامبر]] [[۱۹۹۷ (میلادی)|۱۹۹۷]] چشم از جهان فروبست و در قطعهٔ یهودیان قبرستان والورکوت<ref name=autogenerated1>ماهنامه جهان کتاب؛ شماره 53 و 54، ص 50</ref> [[آکسفورد]] به خاک سپرده شد.