گواهی‌نامه فروش موسیقی ضبط‌شده: تفاوت میان نسخه‌ها

'''گواهی‌نامهٔ فروش موسیقی''' {{به انگلیسی|Music recording sales certification}}، سیستمی برای دادن گواهی‌نامه‌ای به یک [[ضبط و نشر آواها|محصول موسیقایی]] است که تعداد مشخصی کپی از آن به فروش رفته‌است. تقریباً تمام کشورها از طبقه‌بندی تغییریافته‌ای از گواهی‌نامهٔ [[گواهی‌نامه انجمن صنعت ضبط آمریکا|انجمن صنعت ضبط آمریکا]] {{اختصاری|RIAA certification}} استفاده می‌کنند که مطابق نام مواد نفیس و گران‌بهای [[طلا]]، [[پلاتین]] و [[الماس]] (هم‌چنین [[نقره]] در بعضی کشورها) می‌باشد. مقدار فروش لازم برای این جوایز بسته به جمعیت منطقه‌ای که آلبوم در آن منتشر می‌شود، تفاوت می‌کند. معمولاً این جوایز به آلبوم‌هایی داده می‌شود که حداقل به صورت ملی عرضه می‌شوند و برای هر کشوری که آلبوم در آن به فروش رفته‌است به طوربه‌طور مستقل این جوایز داده می‌شوند. ضمناً، ممکن است سطح‌های فروش متفاوت برای انواع متفاوت رسانه‌های موسیقی مانند [[آلبوم]]، [[تک‌آهنگ]]‌ها یا [[موزیک ویدئو|ویدئو]] وجود داشته باشد.

درابتدا این جوایز به محصولاتی داده می‌شود که بر روی صفحهٔ گرامافون (نوع LP Record) عرضه می‌شد، اما اکنون اغلب برای فروش بر اساس [[سی دی|دیسک فشرده]] می‌باشد. دادن گواهی به طوربه‌طور تجمعی (افزایشی) داده می‌شود، و ممکن است که یک آلبوم، یکی پس از دیگری صاحب گواهی‌های نقره، طلا و پلاتین شود. آلبومی که دو بار درجهٔ پلاتین را کسب می‌کند با واژهٔ «double platinum» یا «پلاتین دوبرابر» بیان می‌شود.