تفاوت میان نسخه‌های «ساسان سپنتا»

او در مدرسه عالی ترجمه، دانشگاه تهران و [[دانشگاه دورهم]] (انگلستان) تدریس کرد و سپس تدریس را با مرتبه استادی در دانشگاه اصفهان ادامه داد. علاوه بر زبانشناسی وی در رشته الکترونیک و موسیقی نیز تحصیل کرده و صاحب تالیفاتیتألیفاتی نیز است.

وی در تاریخ ۳ آبان ۱۳۹۳ در سن ۸۰ سالگی در خانه‌اش در اصفهان درگذشت. وی در قطعه هنرمندان [[باغ رضوان اصفهان]] به خاک سپرده شده استشده‌است.<ref>[http://www.bbc.co.uk/persian/arts/2014/10/141026_l51_sasan_epanta_music ساسان سپنتا، پژوهشگر موسیقی و زبان‌شناسی درگذشت]، بی‌بی‌سی فارسی</ref>

وی نواختن [[ویلن]] را نزد [[آرمیک گورگین]] (تحصیل کرده موسیقی در روسیه) آغاز کرد و سپس نزد [[علینقی وزیری]]، [[روح‌الله خالقی]]، [[ابوالحسن صبا]] و [[محمود تاج بخش]] ادامه داد.{{سخ}}سپنتا در سال ۱۳۳۸ آثار صوتی نفیس استادان موسیقی عصر ناصرالدین شاه را که بر استوانه‌های مومی دستگاه [[فنوگراف]] (حافظ‌الاصوات) ضبط شده بود و مدتی بیش از شصت سال به علت عدم راه کارهای فنی متروک و بلااستفاده مانده بود کشف و با ساختن و ابداع ادوات دست ساز و تمهیدات فنی بازیابی صوتی نمود و تحلیل و توصیف سبک و ویژگیهای هنری آثار بازیابی شده را در برنامه‌های رادیو تلویزیونی، تلویزیون ملی ایران (سالهای پیرامون ۱۳۵۰) عرضه کرد. تاکنون در حدود یکصد و بیست مقاله تخصصی در رشته‌های ادبیات، زبانشناسی و موسیقی در نشریات [[علمی-پژوهشی]] از او به چاپ رسیده‌است. از جمله کتابهای چاپ شده از وی می‌توان به تاریخ تحول ضبط موسیقی در ایران، چشم اندازچشم‌انداز موسیقی ایران و [[آواشناسی]] فیزیکی زبان فارسی و همچنین تصحیح و تکمیل جلد سوم کتاب ارزشمند [[سرگذشت موسیقی ایران]] اشاره کرد.