کنستانتین تسیولکوفسکی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز ربات: انتقال رده به درخواست Modern Sciences از رده:اهالی روسیه لهستانیتبار به رده:افراد روس لهستانیتبار |
FreshmanBot (بحث | مشارکتها) جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی |
||
خط ۱۵:
== زندگی ==
[[پرونده:Konstantin Ciolkowski.jpg|بندانگشتی|200px|تسیولکوفسکی در سال ۱۸۶۲]]
تسیولکوفسکی در ۵ سپتامبر ۱۸۵۷ در ناحیه «[[ریازان]]» (Ryazan) [[روسیه]] در روستای «ایژفسکوی» (Izhevskoy) در یک خانواده متوسط متولد شد. پدر او یک جنگلبان بود. وی در نه سالگی به بیماری [[مخملک]] (تب سرخ) مبتلا شد و شنوایی خود را برای همیشه از دست داد. به همین دلیل از ادامه تحصیل در مدرسه بازماند و از آن به بعد تحصیلاتش را به صورت خودآموز در خانه ادامه داد. در این دوران وی شخصی گوشهگیر بود و بیشتر اوقاتش را با مطالعه میگذراند. او به علوم طبیعی به ویژه ریاضی و فیزیک و نیز [[اخترشناسی]] علاقهٔ زیادی داشت. در ۱۸۷۳، در شانزده سالگی پدرش او را به مسکو فرستاد تا به مطالعاتش ادامه بدهد. وی سه سال در کتابخانهای در موسکو به مطالعه پرداخت و به موضوعات مربوط به سفر بین سیارهای علاقهمند شد. سپس به روستای زادگاهش برگشت و در یک مدرسه کوچک مشغول تدریس شد. در همین دوران تحقیقاتی
تسیولکوفسکی تمام درسهای دبیرستان و بخش عمده درسهای دانشگاه را مطالعه کرد. سپس بدون شرکت در کلاسها، در ۱۸۸۰ در آزمون معلمی قبول شد و یک سال بعد برای تدریس به شهر «[[بوروفسک]]» (borovsk) در ۹۶ کیلومتری جنوب غربی مسکو رفت. وی در آنجا معلم ریاضی و هندسه بود. این شغل به او فرصت میداد وقت بیشتری به مطالعه و تحقیق اختصاص دهد. در این مدت با همسرش «واروارا سوکولووا» (Varvara Sokolova) آشنا شد و ازدواج کرد. تسیولکوفسکی در آن هنگام کمکم از گمنامی و انزوا خارج میشد. وی با مندلیف در انجمن شیمی و فیزیک ارتباط داشت و برخی مقالاتش در زمینهٔ هوانوردی در نشریات مختلف چاپ شده بود و توجه بعضی از دانشمندان و علاقهمندان را جلب کرده بود. به همین دلیل مقداری کمک مالی برای ادامه تحقیقاتش در اختیار وی قرار گرفت. تسیولکوفسکی با استفاده از همین کمکها نخستین [[تونل باد]] روسیه را ساخت و با استفاده از آن مشغول آزمایش و تحقیق شد.
خط ۴۴:
تسیولکوفسکی در ۱۸۹۵ در مقاله "گمانههایی در باب زمین، آسمان و [[۴ وستا|وستا]]" ایدهٔ [[آسانسور فضایی]] را مطرح کرد. طرح او متکی بر کابلی بود که از یک فضاپیما تا سطح زمین کشیده شده بود و به وسیلهٔ آن میشد بدون استفاده از موشک به مدار زمین رفت.<ref>{{یادکرد وب |عنوان=Space Elevator Gets Lift|نشانی=http://web.archive.org/web/20050608080057/http://www.g4tv.com/techtvvault/features/35657/Space_Elevator_Gets_Lift.html|بازبینی= ۵ نوامبر ۲۰۱۷}}</ref>
او در ۱۸۹۶ بررسی امکان سفر میانسیارهای به وسیلهٔ موشک را شروع کرد و فرمول معروف خود موسوم به «معادلهٔ تسیولکوفسکی» را برای حرکت موشک به دست آورد. سپس در ۱۹۰۳ رسالهٔ مهم خود به نام «بررسی فضای جو با استفاده از دستگاههای واکنشی» را نوشت و در آن به نظریهپردازی دربارهٔ حرکت موشک پرداخت و فرمولهای اساسی پرواز را به دست آورد و امکان سفر به خارج از جو به وسیلهٔ موشک را ثابت کرد. یک از
تسیولکوفسکی در پیشرفت دانش نوپای مکانیک اجسامِ با جرم متغیر نقش داشت. وی نظریهای برای پرواز موشک با در نظر گرفتن تغییر جرم آن در حین حرکت ارائه کرد. برای هدایت و تغییر جهت موشک در خلأ، پیشرانهای گازی را پیشنهاد کرد و ضریب عملکرد واقعی موشک را به دست آورد.
او از ۱۹۰۳ تا ۱۹۱۷ طرحهای متعددی برای ساختن سفینهٔ فضایی ابداع کرد. بخشی از این
او با کار بر روی مهندسی موشک به جزییاتی مانند استفاده از بخشی از سوخت برای خنک کردن محفظهٔ احتراق و استفاده از مواد دیرگداز نیز پرداخت.
|