نایسریا: تفاوت میان نسخه‌ها

آلبرت نایسر، میکروب شناسمیکروب‌شناس آلمانی اولین بار در سال 1879، نایسریا گونوره آ را به عنوان عامل بیماری سوزاک کشف کرد. او همچنین عامل بیماری جذام (مایکوباکتریوم لپره) را نیز کشف کرد.

همچنین نایسریا مننژیتیدیس دارای کپسول پلی ساکاریدی است که باکتری را در برابر پادتن‌ها و هضم شدن توسط گلبول‌های سفید محافظت می‌کند. کپسول، مهمترینمهم‌ترین فاکتور بیماریزایی نایسریا مننژیتیدیس است. نایسریا گونوره آ کپسول ندارد<ref>Ullrich, M (editor) (2009). Bacterial Polysaccharides: Current Innovations and Future Trends. Caister Academic Press.</ref>.

سویه‌های مختلف نایسریا مننژیتیدیس، کپسول‌های متفاوتی تولید می‌کنند. در حال حاضر، واکسن‌هایی علیه سروگروههای کپسولی A، C،Y و W-135 نایسریا مننژیتیدیس بطور تجاری در بازار موجود می‌باشد اما علیه سروگروه B، واکسن مناسبی در دسترس نیست. این واکسن‌ها برای جلوگیری از ابتلا به مننژیت در افراد پرخطر (زائرین، ساکنان خوابگاه‌ها و پانسیون ها) ضروری به نظر می رسدمی‌رسد. تاکنون واکسن کارایی علیه نایسریا گونوره آ (سوزاک) تولید نشده استنشده‌است<ref>Seib KL, Rappuoli, R (2010). "Difficulty in Developing a Neisserial Vaccine". Neisseria: Molecular Mechanisms of Pathogenesis. Caister Academic Press.</ref>.