بی‌وزنی: تفاوت میان نسخه‌ها

جاذبه نیرویی است که تمام اشیا و موجودات روی زمین را به سمت زمین جذب می‌کند این نیرو اشیای مسطح کره را نگه داشته و از شناور شدن انهاآن‌ها در فضا جلوگیری می‌کند جاذبه به اشیا و نیز بدن ما وزن می‌دهند.با دور شدن از زمین نیز [[نیروی جاذبه]] کاهش می‌یابد در فضا این نیرو بسیار کم است جاذبه سبب وزن می‌شود به همین دلیل در فضا که جاذبه وجود ندارد بی وزنی کامل پدیدار می‌شود عامل بی وزنی زندگی فضا نورد را دچار اشکال می‌کند اگر وی تصمیم به حرکت بگیرد پایش از روی زمین بلند شده و شناور خواهذ ماند چنانچه مایعی را درون ظرف بریزد از کناره ان خواهد ریخت ابزارها و سایر وسایل در فضا غوطه ور می مانند چند هفته در بی وزنی بر چگونگی کارکرد اندام بدن تاثیرتأثیر می گذارد فضانوردان برای زندگی در شرایط بی وزنی دارای وسایل مخصوصی هستند.

در شرایط زمینی فشار داده شده بر یک سطح در نتیجه عمل نیروی جاذبه یا گرانشی پدید می‌آید. ولی مردم غالباً فکر می‌کنند که این فشار دقیقاً همان نیرویی است که بوسیلهبه وسیلهٔ آن، جسمی به زمین جذب می‌گردد. اگر چنین موردی واقعاً صحت داشت، ما شاهد بی وزنی فضاپیمائی که به ماه حرکت می‌کند، نبودیم. زیرا سفینه در هر نقطه روی مدار تحت تأثیر [[گرانش زمین]] قرار دارد. بطور کلی به زحمت می‌توان نقطه‌ای را در فضا پیدا نمود که برآیند نیروهای گرانشی در آن صفر باشد. باید متذکر شد که فشار بوسیلهبه وسیلهٔ نیروهای دیگر جز نیروی گرانشی نیز پدید می‌آید و یکی از آن شتاب می‌باشد. نیروی گرانشی برای جسمی که به حال سکون بر روی سطح زمین قرار دارد، واقعاً با وزن جسم برابر می‌باشد. ولی این فقط یک حالت خاص می‌باشد.

تحقیقات تجربی وسیعی که بوسیلهبه وسیلهٔ «کنستانتین شیولکوفسکی» در آغاز این قرن شروع شد و در دوران ما نیز ادامه یافت، نشان می‌دهد که اثر فیزیولوژیکی اضافه وزن نه تنها به مدت دوام آن، بلکه جسم مورد نظر نیز بستگی دارد. مقدار زیادی از خون به بخش پایینتر انتقال می‌یابد و مقدار خون مغز نیز دچار اختلال می‌شود. اندامهای داخلی نیز در اثر ازدیاد وزن، پایینتر می‌آیند و موجب کشش رگ و پی می‌گردند. موقعیت بدن برای کم کردن اثرات خطرناک اضافه وزن باید به ترتیبی باشد که اضافه وزن از پشت به طرف سینه باشد. این وضعیت باعث می‌شود که [[موجود زنده]] اضافه وزن را تا سه برابر وزنش تحمل نماید. در واقع به همین علت است که دراز کشیدن در چنین حالتی بهتر از ایستادن می‌باشد.

در حالی که موجودات روی [[کره زمین]] حالت اضافه وزن را به ندرت تجربه می‌نمایند، عملاً چیزی دربارهدربارهٔ حالت بی وزنی نمی‌دانند. این وضعیت حیرت انگیز هنگامی پدید می‌آید که موتورهای موشک خاموش باشند و فشار وارد بر سطح و نیروی عکس‌العمل از بین بروند. در این صورت استنباط معمول ما از بالا و پایین بی‌معنا می گردد. اجسامی که استحکامی ندارند، در هوا آزادانه شناور می گردند. در مورد بی وزنی تصورات غلط زیادی وجود دارد. برخی عقیده دارند این حالت هنگامی به وجود می آید که فضاپیما از «کره جاذب زمین» که فراتر از آن هوا وجود ندارد، دور شود. عده‌ای دیگر تصور می کنندمی‌کنند که بی وزنی حرکت آزاد موشک در فضا، موشک و تمام چیزهای موجود در آن در اثر نیروهای گرانشی با شتاب یکسانی حرکت می کنند،می‌کنند، مانند آن است که سطح در جلو جسم حرکت می‌کند و جسم فرصت کافی برای وارد ساختن فشار بر آن را نداشته باشد ولی هر دو حرکت سفینه در مدار چه با موتورهای در حال کار و چه حرکتی که تحت تأثیر گرانش انجام می‌گیرد، شتاب‌وار هستند و تحت تاثیرتأثیر نیروهایی که بر آنهاآن‌ها اعمال می گردد، می‌باشند.

اگر موشک در یک میدان گرانشی حرکت کند یعنی از موتورهایش استفاده ننماید. این میدان عملاً در اطراف موشک یکنواخت است و مفهومش آن است که نیروهای میدان یکسان در تمام نیروهای گرانشی به آن دسته از نیروهایی که نیروی جرم نامیده می‌شوند تعلق دارند. یعنی نیروهایی که بطور همزمان بر تمام نقاط جسم یا سیستم مورد نظر وارد می‌شوند. با توجه به این واقعیت تمام نقاط موشک شتاب یکسانی را بطور همزمان دریافت می‌دارند و تمام برهمکنش آنهاآن‌ها با یکدیگر متوقف می‌گردد. فشار وارد بر سطح و عکس العمل آن تواماً قطع می‌شود و حالت بی وزنی کامل حاصل می‌گردد.