محمدجلیل عندلیبی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ←‏کتابشناسی (در حال انتشار): اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ←‏زندگی‌نامه: اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی
خط ۴۳:
به همین جهت در ۱۲ سالگی به مدت ۳ سال خواننده فرهنگ و هنر سنندج به سرپرستی [[حسن کامکار]] گردید از ۱۵ سالگی نوازندگی سنتور را شروع نمود. وی قبل از عزیمت به تهران و شروع تحصیلات آکادمیک، در دبیرستان هدایت ارکستری تشکیل داد که در جشن‌ها شرکت می‌کردند. در سال ۱۳۵۲ وارد [[دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران]] شد و نزد هنرمندانی همچون [[نورعلی خان برومند]]، [[داریوش صفوت]]، [[احمد پژمان]]، [[علیرضا مشایخی]]، [[هرمز فرهت|هرمز]] و [[شاهین فرهت]] – [[محمدتقی مسعودیه]] و [[مهدی برکشلی]] آموزش یافت.
 
عندلیبی به سال ۱۳۵۴ در دانشکدهٔ هنرهای زیبا علاوه بر ساز تخصصی سنتور و ساز الزامی [[پیانو]]، ساز دوم [[فاگوت]] را زیر نظر «پرژرف» بلغاری فرا گرفت که باعث گردید عملاً به‌طور آکادمیک [[موسیقی کلاسیک|موسیقی کلاسیک غربی]] را تجربه نماید. در سال ۱۳۵۵ به دعوت داریوش صفوت وارد تنها مرکز حرفه ایحرفه‌ای موسیقی سنتی یعنی [[مرکز حفظ و اشاعه موسیقی|مرکز حفظ و اشاعهٔ موسیقی ایران]] گردید و ضمن تدریس سنتور، گروه مشتاق یا مولانا را تشکیل داد. ضمناً گروه مولانا ادامهٔ همان ارکستر فوق برنامه دانشگاه تهران بود. وی با خوانندگان بنام ایران مانند [[حمیرا]]، [[شهرام ناظری]] و [[علی‌رضا افتخاری]] همکاری داشته‌است.
 
او کنسرت‌های متعددی در کشورهای مختلف با گروه مولانا به سرپرستی و آهنگسازی خویش اجرا نموده؛ و به معرفی و شناسایی موسیقی سنتی در تمام دنیا مبادرت ورزیده‌است. وی دارای دو فرزند به نام‌های '''سالار''' و '''سانوا''' است. همسر سابق وی، مینو افتاده نیز نوازنده ویلن وکمانچه است.