پادماده: تفاوت میان نسخه‌ها

به عنوان مثال ذره‌ای به نام [[پوزیترون]] وجود دارد که تمام ویژگی‌هایش به جز بار الکتریکی مشابه [[الکترون]] است. [[پوزیترون]] حامل بار مثبت است در حالی که بار الکترون منفی است. (البته نباید پوزیترون را با [[ذره]] باردار مثبت دیگر، یعنی [[پروتون]]، اشتباه گرفت. پروتون تقریباً ۲۰۰۰ بار سنگین تر از الکترون است. به علاوه پروتون دارای زیر ساختارهایی به نام [[کوارک]] است. از طرف دیگر، [[پوزیترون]] هم جرم [[الکترون]] است و تا آنجا که می‌دانیم پوزیترون و الکترون هیچ‌کدام دارای زیر ساختار نیستند) [[فیزیکدانان ذرات]]، [[پوزیترون]] را پادماده یپادمادهٔ الکترون می‌دانند.

[[دیراک]] فیزیکدان معروف در ۱۹۲۸ چنین استنباط کرد که همه یهمهٔ مواد می‌توانند در دو حالت وجود داشته باشند. وی در آغاز نظریه ینظریهٔ خود را در مورد [[الکترون]] بیان کرد و اظهار داشت که باید [[ذره|ذراتی]] به نام ضد الکترون هم وجود داشته باشد. این گفته تحقق یافت و فیزیکدان آمریکایی [[کارل اندرسون]] در ۱۹۳۲ ضد الکترون یا پوزیترون را کشف کرد. پس از اکتشاف دیراک و اندرسون، سرانجام در اکتبر ۱۹۵۵ [[ایی لوگسلر]]، فیزیکدان اهل ایتالیا توانست در [[شتاب‌دهنده]] [[بیوترون]] در آزمایشگاهی در [[کالیفرنیا]]، [[پاد پروتون]] و یک سال بعد ۱۹۵۶ [[پاد نوترون]] را آشکار کند. اما دانشمندان پا را فراتر گذاشته و در پی ساخت [[پاد اتم]] و [[پاد مولکول]] برآمدند.

پادماده به طوربه‌طور طبیعی در زمین یافت نمی‌شود، به غیر از خیلی به ندرت و با عمر بسیار کوتاهی که از نتیجه [[تباهی هسته‌ای]] و [[پرتوهای کیهانی]] به وجود می‌آیند. زیرا پادماده‌هایی که در زمین و خارج از آزمایشگاه‌های خاصی موجود می‌باشند با برخورد با مواد معمولی، [[نابود]] می‌شوند. پادذره‌ها و بعضی از پادماده‌های پایدار (مانند [[ضدهیدروژن]])، می‌توانند به مقدار بسیار اندکی تولید شوند، ولی نه به اندازه‌ای که تمام خواص فیزیک-نظری آنهاآن‌ها را مورد آزمایش بتوان قرار داد.