مک‌کینلی کانتر: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ←‏حرفه: اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها)
جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی
خط ۴۷:
|امضا =
}}
'''بنجامین مک‌کینلی کانتر''' {{انگلیسی|Benjamin McKinlay Kantor}} روزنام نگار، رمان‌نویس و فیلم نامه نویسنامه‌نویس آمریکایی. او بیش از ۳۰ رمان نوشته است که چندی از آن‌ها در زمان جنگ‌های داخلی آمریکا اتفاق افتاده‌اند. در سال ۱۹۵۶ برنده جایزهٔ پولیتزر، برای رمان آندرسانویل ''[[Andersonville (novel)|Andersonville]]'' نوشته شده در سال ۱۹۵۵، می‌شود. او همچنین نویسندهٔ رمان گتزبرگ ''Gettysburg، که در زمان جنگ‌های داخلی آمریکا اتفاق افتاده، است.''
 
== اوایل زندگی و آموزش ==
خط ۷۲:
در زمان جنگ جهانی دوم، برای روزنامه‌ای در لس آنجلس از لندن گزارش می‌فرستاد؛ و پس از پرواز در چند عملیات بمباران درخواست آموزش برای تیراندازی با مسلسل‌های هواپیماهای بمب افکن داد و تعلیم دید. اگرچه در خدمت ارتش نبود و این کار نقض مقررات بود. مصاحبه‌های زیادی با سربازان مجروحی که الهام بخش رمان بعدی او بودند، انجام داد.
 
هنگامی که با سربازان آمریکایی مصاحبه می‌کرد، اغلب اذعان می‌داشتند که تنها هدف آن‌ها این است که زنده به خانه بازگردند؛ که برای او یادآور سرودی از پروتستان‌ها بود. "When all my labors and trials are o'er / And I am safe on that beautiful shore [Heaven], O that will be / Glory for me! او از تأتر جنگ اروپا با حمل و نقل هوایی ارتش بازگشت. بعد از جنگ [[Samuel Goldwyn]] تهیه‌کننده او را مأمور کرد تا فیلم نامه‌ای دربارهٔ جانبازان بازگشته به خانه بنویسد. کانتر رمانی به سبک شعر منثور نوشت که به اسم پیروزی برای من چاپ شد. (۱۹۴۵) بعد از فروش حق فیلم رمانش، بابت اینکه نام فیلم به بهترین دوران زندگی ما تغییر کرده‌است ناراحت شد. (۱۹۴۶) همچنین جزئیات داستان را فیلم نامه نویسنامه‌نویس [[:en:Robert E. Sherwood|Robert Sherwood]] تغییر داده بود گفته می‌شود که او کنترل خودش را در مقابل Goldwyn از دست داده (عصبانی شده‌است) در ۱۵ ثانیهٔ اول فیلم نوشته شده‌است که بر اساس رمانی از مک کینلی کانتور، اما عنوان رمان ذکر نشده‌است. اگرچه مشخص است که داستان اصلی قدرتمند و پرمایه است و فیلم با موفقیت‌های بیشماری مواجه می‌شود و ۷ جایزهٔ آکادمی را از آن خود می‌کند.
 
در آغاز سال ۱۹۴۸ او یک دورهٔ سخت از تحقیق را با پلیس نیویورک آغاز می‌کند. او بجز گزارشگران تنها شهروندی است که به چنین اجازه ای برای بودن با گروه‌های ضربت پلیس دست می‌یابد. او بیشتر در شیفت شب و در حوزهٔ ۲۳ ام به گشت زنی می‌پردازد که قلمرو آن از بالای [[Park Avenue]] تا [[East Harlem|East Harlem را شامل می‌شود.]] این منطقه شامل بخش گسترده ای از ساکنین و دارایی است. این تجربه نقش بسزایی در شکل گیری بیشتر داستان‌های کوتاه جنایی او داشت مانند کار اصلی او signal thirty-two که در سال ۱۹۵۰ چاپ شد. ادبیات نگارشی او به خاطر استفادهٔ محدود از نقطه گذاری قابل توجه است. او برای فقدان علامت سؤال در نوشته‌هایش شناخته می‌شود و برای تأثیر بر روی [[:en:Cormac McCarthy|Cormac McCarthy]] مورد توجه است. مک کارتی به اپراه می‌گوید: کانتر اولین نویسنده ای است که در مواجه با او دیگران رو ترک کردم. کانتر یکی از سه نفر اولی است که برای ایجاد سبک خاص مک کارتی بر روی او تأثیرگذار بوده‌اند.