غلامحسین صالحیار: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ابرابزار
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ←‏top: اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی
خط ۵۳:
}}
 
'''غلامحسین صالحیار''' در سال ۱۳۱۱ در تهران به دنیا آمد. وی طی سال هایسال‌های نوجوانی به مطالعه روزنامه‌ها و تئاتر پرداخت و به عنوان نمایشنامه نویس، کارگردان و بازیگر طی دهه ۱۳۲۰ در تئاتر فعالیت کرد. صالحیار در دانشکده حقوق [[دانشگاه تهران]] تحصیلات خود را مدرک لیسانس حقوق قضایی و سپس فوق لیسانس علوم سیاسی و روابط بین‌الملل به اتمام رساند.
 
شروع دوران روزنامه‌نگاری صالحیار در سال ۱۳۳۵ و با حضور در آزمون کلاس آموزش روزنامه‌نگاری مؤسسه اطلاعات آغاز شد. او در طول دوران آموزش با سرویس خارجه [[روزنامه اطلاعات]] نیز همکاری داشت. غلامحسین صالحیار به تدریج در اطلاعات رشد کرد و دبیری سرویس خارجه روزنامه اطلاعات را برعهده گرفت و در نیمه نخست دهه ۴۰ سه سال این مسئولیت را برعهده داشت.
خط ۶۱:
یکسال بعد از کناره‌گیری از آیندگان غلامحسین صالحیار با حمایت [[رضا قطبی]] مدیر وقت تلویزیون ایران راهی پاریس و لندن شد و دوره‌های آموزشی خبری برای رادیو و تلویزیون را فرا گرفت. وی در بازگشت به تهران با همراهی قطبی خبرگزاری [[رادیو تلویزیون ملی ایران]] را تأسیس کرد. یکسال بعد با دعوت [[ناصر عامری]] دبیرکل [[حزب مردم]] به دیدار شاه رفت و حمایت وی را برای تأسیس روزنامه خبری تحلیل با رویکرد انتقادی جلب کرد. وی کمی بعد روزنامه مردم را به عنوان ارگان رسانه ای [[حزب مردم]] منتشر کرد. انتشار این روزنامه تا زمان تشکیل [[حزب رستاخیز]] ادامه یافت.
 
صالحیار پس از آنکه در سال ۱۳۵۳ توسط هویدا از نقشه ساواک برای دستگیری خود مطلع شد مدتی تهران را ترک کرد. وی تا سال ۱۳۵۶ ممنوع القلم بود اما در آن سال با دعوت [[فرهاد مسعودی]] نخست در روزنامه انگلیسی زبان [[تهران ژورنال]] مستقر شد و سپس سردبیری [[روزنامه اطلاعات]] را عهده‌دار شد. دوره سردبیری اطلاعات تا نزدیکی پیروزی انقلاب ادامه داشت. بسیاری از مردم ایران پس از گذشت سالهاسال‌ها هنوز خاطره تیتر «شاه رفت، امام آمد» او را در روزنامه اطلاعات سال ۱۳۵۷ به یاد دارند.
طی سالهایسال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی علاوه بر ادامه همکاری با اطلاعات به عنوان کارشناس مسائل سیاست خارجی، با نشریات فرهنگی و ادبی نظیر مجله [[آدینه]] و نشریه [[دنیای سخن]] همکاری داشت.
 
وی از مؤسسان [[سندیکای خبرنگاران و نویسندگان]] و مؤلف چند کتاب از جمله «چهره مطبوعات معاصر» بود.