کنوانسیون مربوط به وضعیت پناهندگان: تفاوت میان نسخه‌ها

'''کنوانسیون مربوط به وضعیت پناهندگان''' [[سازمان ملل متحد]]، کنوانسیون بین‌المللی است که تعریف می‌کند پناهنده چه کسی است و حقوق افراد پناهنده و مسئولیت کشورهای عضو را نسبت به پناهجویان مشخص می کندمی‌کند. طبق این کنوانسیون تمامی افراد از حق پناهندگی برخوردار نیستند، مثل [[جنایت جنگی|جنایتکاران جنگی]] یا افراد نقض کنندهنقض‌کننده [[حقوق بشر]] که از این حق محروم هستند.

این کنوانسیون در جلسه ویژه سازمان ملل متحد در تاریخ [[۲۸ ژوئیه]] [[۱۹۵۱ (میلادی)|۱۹۵۱]] به تصویب رسید و در تاریخ [[۲۲ آوریل]] [[۱۹۵۴ (میلادی)|۱۹۵۴]] به اجرا در آمد. این کنوانسیون در ابتدا به پناهندگان [[اروپا]]یی پس از [[جنگ جهانی دوم]] محدود می شدمی‌شد که با به تصویب رسیدن معاهده ۱۹۶۷ محدودیت‌های جغرافیایی و زمانی آن برداشته شد و محدوده فعالیت‌های کنوانسیون توسعه یافت. [[دانمارک]] اولین کشوری بود که این معاهده را در تاریخ [[۴ دسامبر]] [[۱۹۵۲ (میلادی)|۱۹۵۲]] به تصویب رساند.

مطابق این کنوانسیون شخص پناهنده کسی است که در کشور خود یا مبدامبدأ به یکی از دلایل زیر مورد آزار و اذیت جدی قرار گرفته استگرفته‌است: