کارلو کلودی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
FreshmanBot (بحث | مشارکتها) جز replaced: هم اکنون ← هماکنون (2)، تاسیس ← تأسیس، به طور ← بهطور با ویرایشگر خودکار فارسی |
FreshmanBot (بحث | مشارکتها) جز ←زندگی ادبی: اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی |
||
خط ۷۶:
در سن ۲۰ سالگی با نوشتن مقالهای برای یک انتشاراتی پر قدرت فلورنتینی وارد حیطه نویسندگی شد. سپس در ۲۲ سالگی در کشاکش درگیریهای ایتالیا به یک روزنامه نگار بدل گشت و فعالیتهایش را با نوشتن مقالات انتقادی برای نشریه میوزیکال ایتالی، یکی از مهمترین نشریات آن زمان ایتالیا، دنبال کرد. کلودی پس از چند سال همکاری با نشریات گوناگون و کسب شهرت، خود به انتشار نشریه اقدام کرد. یکی از این نشریات «II Lampione»، نشریهای فکاهی بود که در سال ۱۸۴۸ آغاز به کار کرده بود، اما خیلی زود پس از شورشهای همان سال به وسیله اداره سانسور تعطیل شد و ۱۱ سال بعد دوباره انتشار یافت.
کلودی در طول دهه ۱۸۵۰ نیز به عنوان یک نویسنده و
وی در سال ۱۸۶۱ روزنامه نگاری را رها کرد و تا سال ۱۸۷۰ به عنوان بازرس مطبوعاتی و ویراستار به کار ادامه داد. پس از آن خیلی زود جذب ادبیات کودکان شد و به ترجمه [[شاه پریان (رمان)|قصه شاه پریان]] اثر [[چالز پرو]]، نویسنده فرانسوی، به زبان ایتالیایی پرداخت.
داستانهایی چون [[شنل قرمزی]]، [[زیبای خفته]] و [[گربه چکمه پوش]]. کلودی سپس فعالیتهایش را با طراحی یک مجموعه کتاب آموزشی برای مدارس ادامه داد. در این کتابها که با مهارت فوق العاده نگارش یافته بودند، آموزش با داستان گویی همراه بود. آثاری چون جانی، تاینی، کتاب حساب جانی، کتاب دستور زبان جانی، سفر جانی به ایتالیا و فانوس جادویی جانی. بدین وسیله او حرکتی جدید در سیستم آموزشی تازه تأسیس شدهٔ ایتالیا پدید آورد. او در سال ۱۸۸۱ پایه یکی از اولین مجلات ایتالیایی مخصوص کودکان را پیریزی کرد. بدین ترتیب «چیلدرن مگزین» انتشار یافت و از همان شمارههای نخستین ماجراهای پینوکیو که در آن زمان داستان یک عروسک نامیده میشد، در آن چاپ شد. داستانهای دیگری مثل میمون گوپلوی گلی هم در این نشریه انتشار مییافت که از حال و هوایی طنز برخوردار بودند. این داستانها بعدتر در سال ۱۸۸۷ در کتاب [[داستان های شادمانه (کتاب)|داستانهای شادمانه]]
== منابع ==
|