صلح حسن و معاویه: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
←متن عهدنامه: اصلاح مطلب برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
برچسبها: افزودن القاب ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۲:
== پیشینه ==
پس از کشتهشدن [[علی بن ابیطالب]] به دست [[ابن ملجم مرادی]]، امام حسن (ع) در [[کوفه]] به عنوان خلیفه اعلام میشود ولی معاویه، فرماندار شام، این انتصاب را تقبیح میکند و لشکری را برای جنگ به کوفه میفرستد که این لشکر در مسکن مستقر میشود. لشکر امام حسن(ع) نیز در مداین مستقر میشود.<ref>تشیع در مسیر تاریخ ۱۵۸-۱۶۱</ref>
[[ویلفرد مادلونگ]] در [[دانشنامه ایرانیکا]] مینویسد پس از دو ماه عدم فعالیت، امام حسن(ع) نامهای به معاویه نوشت و او را به بیعت با خود فراخواند و به وی یادآوری نمود که به علت اینکه نوه محمد است، استحقاق بیشتری از معاویه به این عنوان دارد. معاویه که از خلق و خوی صلح جوی حسن آگاه بود، پاسخی مودبانه به وی داد که جایگاه [[اهل بیت]] محمد را میشناسد اما به علت تجربه بیشتر در حکومت داری، خود را بیشتر مستحق خلافت میداند. او از حسن خواست که [[حکومت داری]] را به وی بسپارد و پس از مرگش، قول میدهد که حکومت را به حسن بسپارد. او به حسن پیشنهاد داد که خزانه عراق و مالیات هر مکانی از عراق را که میخواهد مال حسن باشد و با حسن در امورات حکومتی مشاوره کند.<ref name="Iranica"/>
وقتی حسن پاسخی به وی نداد، معاویه نامهای تهدید آمیزتری به وی نوشت شروع به تجهیز قشون کرد.<ref name="Iranica"/> وقتی میل به جنگیدن معاویه (با پیش روی لشکریانش تا موصل و احتمالاً در عین حال مذاکره بر سر صلح با حسن) بر همه آشکار گردید، حسن شروع به تجهیز قشون کرد. در ابتدا یارانش از فراخوانش سرباز زدند که عدی بن حاتم آنان را مجبور به اطاعت نمود تا تجهیز قشون کنند. برای جلوگیری از پیش رویهای معاویه، حسن ۱۲۰۰۰ مرد جنگی را به سرکردگی عبیدالله بن عباس فرستاد و به وی دستور داد که با قیس بن سعد و سعید بن قیس همدانی مشاوره کند. لارا وسیا وگلیری با استناد به طبری بر این باور است احتمالاً حسن می خواسته که قیس بن سعد را در کنار خود باقی نگذارد چرا که قیس از سرسختان درجنگیدن با معاویه بود حال آنکه حسن تمایل به صلح با معاویه داشت.<ref name="EI"/> ویلفرد مادلونگ معتقد است که انتخاب عبیدالله بن عباس که در زمان علی، استان تحت حکومتش یمن را بدون جنگ تسلیم دشمن کرد و علی وی را مواخذه کرد، بیانگر این است که حسن می خواسته به نتیجهای صلح آمیز برسد.<ref name="Iranica"/>
|