اهواز: تفاوت میان نسخه‌ها

رشد و گسترش تجارت و احداث بندر ناصری سبب گردید تا بسیاری از بازرگانان شهرهای شوشتر و دزفول از آن شهرها مهاجرت کرده و در بندر ناصری رحل اقامت گزینند.<ref>احمد کسروی، تاریخ پانصد ساله خوزستان، ص ۱۹۹</ref> فتنه‌انگیزی و آشوب‌های شهر شوشتر و دودستگی میان مردم نیز مزید بر علت بود تا روند مهاجرت را تسریع بخشد، در شهر دزفول نیز دار و دسته شیخ محمدطاهر با شرارت‌های خود آرامش را از مردم سلب کرده بود، همین امر سبب شد تا بازرگانان آن شهر تمایل و رغبت بیشتری به مهاجرت نشان دهند.<ref>نجم‌الملک، همان، ص ۱۳۱</ref> در حقیقت این اولین مهاجرت شوشتری‌ها و دزفولی‌ها به اهواز بود{{مدرک}}، همین امر سبب شد تا چند سال پس از آزادی کشتیرانی در رود کارون یعنی در سال ۱۸۹۲. م (۱۳۱۰. ق) و حتی پیش از افتتاح جاده کارون رو اهواز ـ اصفهان، معین‌التجار، کاروانسرایی با ۲۴ دهنهٔ مغازه در اهواز احداث کند و به قول کنسول انگلیس او درصدد است بر تعداد آن‌ها بیفزاید.<ref>گزارش کنسول انگلیس در اهواز در اوایل ۱۸۹۲. م (۱۳۱۰. ق)، به نقل از تاریخ خوزستان، ۱۸/۷۸–۱۹۲۵، ص ۱۸۰</ref>{{مدرک|نیازمند جزئیات دقیقتر از منبع}} نظام‌السلطنه حاکم ایالت و معزالسلطنه<ref>شیخ مزعل آلبوکاسب</ref> {{مدرک|نیازمند جزئیات دقیقتر از منبع}} به اتفاق هم دو کاروانسرای دیگر ساختند. آن‌ها هم‌چنین دو راسته بازار احداث کردند. معین‌التجار نیز به پیروی از آن‌ها یک راسته بازار احداث کرد.<ref>فریدالملک همدانی، «خاطرات فرید»، ص ۱۶۱–۱۶۰، به نقل از آزادی کشتیرانی در رود کارون و نتایج آن، ص ۱۰۳–۱۰۲</ref> بدین ترتیب در آستانه جنگ جهانی اول (۱۹۱۴. م) بندر ناصری باعث گسترش روستای اهواز شد و کار به جایی رسید که در سال ۱۳۰۳. ش (۱۹۲۵. م) به دستور رضاشاه پهلوی مرکز استان ششم ([[خوزستان]]) از [[شوشتر]] به بندر ناصری تغییر کرد. بعدها در شهریور ۱۳۱۴ به موجب تصویب هیئت وزیران نام بندر ناصری به اهواز تغییر یافت.<ref>{{یادکرد وب | پایگاه اطلاع‌رسانی شهرداری اهواز| عنوان=شهرداری اهواز| نشانی=http://www.ahvaz.ir/Default.aspx?tabid=107}}</ref><ref>{{یادکرد وب | تارنمای شوشان| عنوان=تارنمای شوشان| نشانی=http://shooshan.ir/fa/news/10876/سالی-که-شوشتر-از-مرکزیت-افتاد}}</ref><ref>محمد معین، فرهنگ معین، جلد ششم</ref><ref>قیم، عبدالنبی، پانصد سال تاریخ خوزستان، تهران، [[انتشارات اختران،اختران]]، ۱۳۸۹</ref>