شادگان: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب‌ها: متن دارای ویکی‌متن نامتناظر حذف منبع ویرایشگر دیداری |
جز ابزار پیوندساز: افزودن پیوند انتشارات اختران به متن |
||
خط ۵:
نام قدیمی‌ترین آن '''«الدورق»''' یا '''«دورگ»''' می‌باشد و بنا به نوشته حاج علوان شویکی پس از مشاهده ناحیه مزبور توسط یاران و افراد شیخ سلمان آن‌ها ضمن پیشنهاد آن محل به شیخ سلمان به عنوان مکانی صعب‌الوصول جهت استقرار بنی‌کعب، خطاب به شیخ چنین می‌گویند: '''«هذا هو الفلاح»''' یعنی این مایة نجات است. از این رو در آن ناحیه مسکن گزیدند و آن را '''«فلاحیه»''' نامیدند. فلا به معنی دشت و حیه به معنی مار که دشت مار معنی می‌دهد. <ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ خوزستان و اعراب لرستان (دوره خاندان کعب و شیخ خزعل)|نام خانوادگی=انصاری|نام=مصطفی|ناشر=شادگان|سال=1377|شابک=|مکان=|صفحات=21}}</ref>شیخ سلمان به همة طوایف و عشایر بنی‌کعب چه آنهایی که در [[اروندرود]] بودند و چه آنهایی که بر [[رود کارون]] ساکن بودند دستور داد تا اطراف فلاحیه قلعه‌ای بنا کنند. قلعه فلاحیه در سال ۱۱۶۰. ق بر گرد فلاحیه احداث شد و رود فلاحیه را از میان آن شهر گذراندند.<ref>حاج علوان شویکی، همان، ص ۲۵–۲۱</ref>{{سخ}}
کسروی در کتاب خود هیچگونه اشاره‌ای به [[وجه تسمیه]] روستای سلمانه و شهر فلاحیه نمی‌کند. به اعتقاد کسروی، فلاحیه دهی از ناحیه دورق بود که شیخ سلمان بر آبادی آن افزوده و آنجا را شهر ساخته… و به نام آن همه نواحی فلاحیه خوانده شد.<ref>احمد کسروی، تاریخ پانصد ساله خوزستان، ص ۱۳۸</ref>{{سخ}}
او برای این سخن خویش به صورت پی‌نوشت توضیحی را ارائه داده که بنا به نظر بعضی از نویسندگان، نه تنها نارسا و نامفهوم است بلکه موضوع را پیچیده‌تر و مبهم‌تر نموده. وی سال آبادی فلاحیه به دست شیخ سلمان را سال ۱۲۶۲. ق ذکر کرده‌است. مستندش در این خصوص عبارت «فی الفلاحیه خنزیر سکن» است که براساس ماده تاریخ به سال ۱۲۶۲. ق رسیده. سپس برای رسیدن به عدد ۱۲۶۲ توضیحی ارائه داده که این توضیح، بر اساس نظر [[عبدالنبی قیم]] در کتاب ''پانصد سال تاریخ خوزستان'' نادرست است،<ref>ن. ک، قیم، عبدالنبی، ''پانصد سال تاریخ خوزستان''، [[انتشارات
به هر حال استقرار بنی‌کعب در فلاحیه و ایجاد استحکامات در آن شهر، به علاوه موقعیت جغرافیایی آن یعنی قرار گرفتن در میان نیزارها و در میان آب، به همراه زمین‌های حاصل‌خیز اطراف آن، شکوفایی و رونق کشاورزی و افزایش قدرت دفاعی بنی‌کعب را به دنبال داشت و در نهایت موجبات تقویت حکومت کعبیان و افزایش اقتدار آن‌ها شد.<ref name="autogenerated2" />
| |||