تفاوت میان نسخه‌های «حق پناهندگی»

ماده ۱۴ [[اعلامیه جهانی حقوق بشر]] می‌گوید: «هرکس حق دارد برای جلوگیری از تعقیب از آزار و شکنجه از گرفتن حق پناهندگی در سایر کشورها برخوردار شود.» کنوانسیون ۱۹۵۱ ملل متحد دربارهٔ وضعیت پناهندگان و پروتکل ۱۹۶۷ مربوط به وضعیت پناهندگان همچنین قوانین ملی مربوط به پناهندگی سیاسی را دنبال می‌کند. براساس این توافقنامه یک پناهنده (یا در معرض سرکوب مستقیم قرار گرفته ویا عوامل زیست‌محیطی باعث پناهندگی اش شده) فردی است که در خارج از قلمرو کشور مادری اش (و اگر ملیت ندارد در محل [[اقامت دائمی]] اش) به دلیل ترس از آزار و اذیت تحت محافظت قرار می‌گیرد. دسته‌بندی‌هایی که از موقعیت حفاظت شده برخوردار می‌شوند عبارتند از [[نژاد (انسان)|نژاد]] و [[قومیت]]، [[قبیله]]، [[ملیت]]، [[مذهب]]، عقاید سیاسی و عضویت یا مشارکت در هر گروه خاص اجتماعی یا فعالیت‌های اجتماعی؛ که با تفسیر قربانیان واقعی آزار و [[شکنجه]] در برابر تعقیب کنندگانشان بر اساس اصل نان رفولمان (ممنوعیت اخراج، برگرداندن اجباری) که نباید به کشور مبدأ که جان پناهنده در معرض خطر قرار می‌گیرد، بازگردانده شوند، قانون بین‌الملل ایجاب می‌کند که پناهجویان از حفاظت بنیادین امنیت و بهبود وضعیت زندگی برخوردار باشند. این شامل حفاظت از هرگونه اخراج یا بازگشت به سرزمینی است که در آن، جان یا آزادی آن‌ها در معرض تهدید باشد (اصل نان رفولمان).