احمد غزالی: تفاوت میان نسخه‌ها

وی یکی از فقهای بزرگ سدهٔ پنجم هجری و زادهٔ شهر [[توس]] بود. او هم چنین از بزرگ‌ترین [[عارفان]] و [[صوفیان]] عصر خود بود و اثر بزرگ وی [[سوانح العشاق]] نیز در همین باب تألیف شده‌است. این کتاب بزرگانی چون [[عراقی]] و [[عبدالرحمان جامی]] را تحت تأثیر قرار داده‌است. احمد، مانند برادرش، تحصیلات مقدماتی خود را در فقه به پایان رساند و هنوز جوان بود که به تصوّف گرایید. احمد غزالی مرید [[شیخ ابوبکر نساج طوسی]] بود و نسّاج نیز با پنج واسطه مرید [[جنید بغدادی]] محسوب می‌شود. احتمالاً احمد تا سال ۴۸۷ ه‍.ق که ابوبکر نساج درگذشت، نزد وی بوده‌است. غزالی از سال ۴۸۸ تا ۴۹۸ هجری قمری در [[نظامیه بغداد]] به نیابت از برادرش (محمّد) -که به سفری دراز رفته بود- تدریس می‌کرد. دراویش [[سلسله نعمت‌اللهی]] احمد غزالی را هفتمین قطب این سلسه بعد از غیبت کبرای امام دوازدهم به‌شمار می‌آورند. شیخ احمد غزالی در سنهٔ ۵۲۰ در شهر [[قزوین]] وفات یافت. مدفن وی [[مسجد «احمدیه»]] در شهر قزوین است.<ref>''جستجو در تصوف ایران''، عبدالحسین زرین‌کوب، [[نشر امیرکبیر،امیرکبیر]]، ۱۳۸۵، صفحهٔ ۱۱۰(با اندکی ویراست و اضافات)</ref>