تایوان: تفاوت میان نسخه‌ها

در ۵ آوریل ۱۹۷۵، چیانگ کای شک رهبر جنبش استقلال طلبانهٔ مردم تایوان بر اثر حملهٔ قلبی در سن ۸۷ سالگی درگذشت. پس از او پسرش «[[چیانگ چینگ کو]]» (Chiang Ching-Kou) به عنوان [[نخست‌وزیر|نخست وزیر]] راه پدر را ادامه داد. در دسامبر ۱۹۹۱ انتخاباتی در تایوان برگزار شد که طی آن «[[لی تنگ-هویی|لی تنگ هوی]]» (Lee Tengu-Hui) رئیس جمهور تایوان شد. در سال ۱۹۹۸ قطعنامهٔ استقلال تایوان بار دیگر به شورای امنیت سازمان ملل رفت ولی برای بار ششم این قطعنامه توسط حکومت پکن وتو شد. در مارس ۲۰۰۰ و در انتخابات ریاست جمهوری تایوان، «[[چن شویی بیان]]» (Chen Shui-Bian) از حزب دموکراتیک مترقی با کسب ۷۱ ٪ آرا، رئیس جمهور تایوان شد و به ۵۰ سال حکومت ناسیونالیست‌ها بر تایوان خاتمه داد. تایوان در ژانویهٔ ۲۰۰۲ به عضویت سازمان تجارت جهانی (WTO) درآمد. در اوت ۲۰۰۲، چن شویی بیان، رئیس جمهور تایوان طی یک سخنرانی به شدت به چین تاخت و اعلام کرد چین و تایوان دو کشور جدا هستند، او همچنین گفت به زودی همه‌پرسی‌ای برای به منظور استقلال تایوان برگزار می‌کند و از آن به عنوان «[[حقوق بشر]] بنیادی» یاد کرد. یک روز پیش از همه‌پرسی ۲۰ مارچ ۲۰۰۴، معاون رئیس جمهور «[[آنته لو]]» (Annette Lu) از یک ترور نافرجام که گمان می‌رود دولت چین در آن دست داشته باشد جان سالم به در برد. سرانجام همه‌پرسی شکست خورد زیرا تعداد آرا به ۵۰ ٪ نرسید. تنش‌ها بین چین و تایوان در مارس ۲۰۰۵ و با تصویب قانون ضد تجزیه طلبی در پارلمان چین به اوج خود رسید. در آوریل ۲۰۰۵ رهبر مخالفان دولت تایوان «حزب ناسیونالیست» که «[[لین چان]]» (Lien Chan) نام داشت با سفر به چین با [[هو جینتائو]]، رئیس جمهور چین ملاقات کرد. در ژوئن ۲۰۰۶ فساد رئیس جمهور، «چن شویی بیان» آشکار شد. در همین زمان مجلس تایوان به دلیل فساد مالی برای رئیس جمهور و خانواده اش قرار تعقیب قضایی صادر کرد. در نوامبر ۲۰۰۶ فاش شد «[[وو شو چن]]» (Wu Shu-Chen) همسر رئیس جمهور ۴۵۰ هزار دلار از اموال عمومی را به منظور مصارف شخصی و خوشگذرانی خرج کرده‌است. رئیس جمهور تایوان با استفاده از اختیارات رئیس جمهوری برای همسرش منع تعقیب صادر کرد. در می۲۰۰۷ «[[سو تسنگ شانگ]]» (Su Tseng-Chang) نخست وزیر تایوان استعفا داد. رئیس جمهور «[[چانگ چون هسیونگ]]» (Chang Chun-Hsiung) را جایگزین او کرد. در انتخابات پارلمانی در ژانویهٔ ۲۰۰۸ حزب مخالف دولت، [[کومینتانگ]] (Kuomintang) «[[حزب دموکراتیک مترقی]]» وابسته به دولت را با کسب ۸۱ جایگاه از ۱۱۳ جایگاه پارلمان شکست داد. پس از این انتخابات رئیس جمهور، چن شویی بیان از ریاست حزب خود استعفا داد ولی کماکان رئیس جمهور تایوان باقی ماند. نتایج این انتخابات سیاست تقابل و خصومت با چین را بر سر استقلال تایوان تا حدودی تعدیل کرد.