کنسرتو برای فلوت، هارپ و ارکستر (موتسارت): تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ابزار پیوندساز: افزودن پیوند فا ماژور به متن
جز ابزار پیوندساز: افزودن پیوند ابوا به متن
خط ۲۳:
پارت هارپ آن بیشتر به یک پیانو می‌ماند، زیرا ترکیب‌های ۵ و ۱۰ تایی بسیاری در آن دیده می‌شود که برای نوازندهٔ هارپ به هیچ وجه آسان نیستند! موتزارت خود برای قطعه کادانسی ننوشته‌است (البته آلفرد اینشتاین معتقد است که این کادانس‌ها "گم شده‌اند") اما تعدادی کادانس بسیار محبوب برای آن نوشته شده‌است که در اکثر اوقات نواخته می‌شوند مانند [[کادانس]]‌های Carl Reinecke و André Previn. دست خط اصلی آن نیز در کتابخانهٔ دانشگاه یاگیلونیا در کراسکو نگهداری می‌شود.
{{سخ}}
پارتیتور این قطعه شامل ابوا،[[ابوا]]، هورن و سازهای زهی در کنار سولیست‌ها می‌شود. سولیست‌ها در این قطعه علاوه بر پارت‌های خود، هر از چندگاهی نیز با ارکستر هم نوازی می‌کنند و گاهی نیز قطعه تبدیل به یک دوئت بین فلوت و هارپ می‌شود. از نظر هارمونیک و فرم، این قطعه از استادارد کنسرتوهای موتزارت (فرم سونات به شکل سریع – آرام – سریع) تبعیت می‌کند.
 
# آلگرو: هر دو تم توسط ارکستر بیان می‌شوند، یکی بلافاصله بعد از شروع و دیگری توسط هورن. سپس دو سولیست در فرم سونات به گسترش تم‌ها می‌پردازند.