آنری برگسون: تفاوت میان نسخه‌ها

وی زاده پدری لهستانی و مادری انگلیسی بود؛ و در ۱۸ سالگی جایزه‌ای ویژه در [[ریاضیات]] را به خاطر حل مسئله‌ای مطرح شده از سوی [[بلز پاسکال|پاسکال]] دریافت نمود. اما برگسون تحصیلات [[ریاضی]] خود را پی نگرفت و به دنبال تحصیلات آکادمیک در رشته‌های [[فلسفه]] و [[روانشناسی]] رفت و نخستین اثرش را در سال ۱۸۸۶ میلادی با عنوان «انگیزه ناخودآگاه در حالتهای [[هیپنوتیز]]» در حالی به رشته تحریر درآورد که اثر معروف [[زیگموند فروید]] و بروئر در مورد [[هیستری]] تا ده سال پس از آن یعنی در سال ۱۸۹۶ میلادی منتشر نشد. همین علاقه وافر برگسون به نقش خاطرات [[ناخودآگاه]] در قوه شناخت باعث شد وی به سرپرستی انجمن تحقیقات روانی لندن برگزیده شود.

 

 

کتاب معروف وی یعنی «تحول خلاق» در سال ۱۹۰۷ میلادی منتشر شد و وقتی این کتاب پنج سال بعد به زبان انگلیسی منتشر شد [[برتراند راسل]] ابراز داشت که «برگسون می‌خواهد ما را به زنبورهایی که قوه شهود دارند تبدیل کند». به اعتقاد راسل نمی‌توان برگسون را در هیچ دیدگاه نظری از جمله در [[تجربه‌گرایی]]، [[واقع‌گرایی فلسفی|واقع‌گرایی]] یا [[ایده‌آلیسم]] طبقه‌بندی کرد. البته در ترازوی نقد و سنجش آراء دهه۱۸۹۰ تا ۱۹۰۰ وی در کفه شهود گرایی جای می‌گیرد