حل منازعه: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
FreshmanBot (بحث | مشارکتها) جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی |
جز ←جایگزینی با [[وپ:اشتباه|اشتباهیاب]]: منارعه⟸منازعه، وسامان⟸و سامان |
||
خط ۲۶:
شیوه مسالمت جویانه یا "مصالحه جویانه" در منازعه مخصوص افرادی است که از سطح متوسطی از دغدغه برای دستاوردهای خود و دیگران برخوردارند. مصالحه جوها برای انصاف ارزش قائل شده و در این راه، مراودات مبتنی بر داد و گرفت متقابل را مورد استفاده قرار میدهند. مصالحه جوها بر این باورند که با پذیرش بعضی از درخواستهای مد نظر دیگران، این مفاهمه آنان را تشویق میکند که حاضر به مصالحه شوند، در نتیجه بانی حل منازعه میگردند (وان د ولییرت و ایووما، ۱۹۹۴). این شیوه حل منازعه را میتوان ترکیبی از دو راهبری "واگذاری" و "مشارکتی" در نظر گرفت.
== حل
جنگ میان طرفینی رخ میدهد که بر سر ناسازگاری میان خود به ستیز میپردازند. ماهیت یک ناسازگاری میتواند سرزمینی یا حکومتی باشد، اما یک طرف دعوا میبایست یک "دولت یا هرتشکیلات مخالف، یا ائتلافی از تشکیلات باشد، که به جهت کسب برتری موضع مخالف خود در جریان منازعه مسلحانه داخلی یا بین دولتی، از نیروی مسلحانه بهره میگیرد." جنگها گاهی با یک معاهده صلح خاتمه مییابند که به عنوان یک "قرارداد رسمی میان طرفین جنگ تعریف میشود که به بیان ناسازگاری مورد مناقشه پرداخته، تمام یا بخشی از آن را حل میکند یا اینکه بهطور واضح خطوطی برای طرفین دعوا به قصد ترمیم ناسازگاری هایشان ترسیم میکند." آتشبس، شکل دیگری از قرارداد میان طرفین جنگ میباشد، اما بر خلاف قرارداد صلح، قرارداد آتشبس تنها "به رفتار و عملکرد طرفین درگیر جنگ سر
== بر پایه فرهنگ ==
|