جاکومو پوچینی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
FreshmanBot (بحث | مشارکتها) جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی |
FreshmanBot (بحث | مشارکتها) جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی |
||
خط ۲:
'''جاکومو پوچینی''' {{ایتالیایی|Giacomo Puccini}} (۱۹۲۴–۱۸۵۸) [[آهنگساز]] [[ایتالیا]]یی بود.
او مهمترین
پوچینی تحصیلاتش را در [[کنسرواتوار میلان]] در شرایط بسیار سختی گذراند و اغلب در رستورانی که نام بامسمای آیدا<ref>آیدا یا آئیدا نام یکی از اپراهای [[وردی]] نیز هست.</ref> را داشت غذای نسیه میخورد. موفقیت اولین اپرای پوچینی که پس از پایان تحصیلات نوشت، توجه یکی از ناشران را جلب کرد و سبب شد که به پوچینی آثار دیگری نیز سفارش دهند. چندین اپرای او بسیار مشهور شده بودند. او در مقوله [[ملودی]]، رنگآمیزی ارکستر و ایجاد تأثیر دراتیک استعداد ذاتی داشت. اپرای پوچینی شامل توسکا، بوهم، پروانه و توراندخت که توسط آلفانو کامل شده میباشد.<ref>کینگ، پالمر: تاریخ موسیقی. مترجم: پورمحمد، مهدی. نشریه: «هنر» زمستان ۱۳۸۴ - شماره ۶۶. ص۱۶۷.</ref>
خط ۱۲:
محبوبیت پوچینی در ایران را باید در بهرهگیری او از درونمایههای شرقی در اپراهایش جست. در اینجا میتوان به دو نمونه اشاره کرد: یکی اپرای «مادام باترفلای» یا «پروانه» که پوچینی آن را از روی متن نویسندهٔ آمریکایی، [[لوتر لانگ]]، ساخت. این اپرا در سال ۱۹۰۴ به روی صحنه آمد. موضوع این اثر، عشق بدفرجام دختر ژاپنی چوچوسان یعنی پروانه به یک افسر آمریکایی و رویارویی دو فرهنگ و سنت دور از یکدیگر است. در آن زمان [[گرامافون]] به تازگی به بازار آمده بود و پوچینی که جّداً میخواست حالت و روحیهٔ ژاپنی را در اپرایش پدید آورد، با شنیدن چند صفحهٔ موسیقی ژاپنی توانست این خواست را به خوبی به انجام رساند و به آهنگ اپرا حالتی از موسیقی [[خاور دور]] بدهد. این حالت در آخرین اپرای او [[توراندخت]] هم آشکارا حس میشود. هرچند این اپرا ناتمام مانده بود، اما توسط فرانکو آلفانو، آهنگساز ایتالیایی، تکمیل شد و بعد از درگذشت پوچینی در سال ۱۹۲۴، برایش ارج و احترام بیشتری به بار آورد. اپرای «توراندخت»، سرگذشت شاهزاده خانمی ترک به همین نام است که یکی از بستگانش را [[تاتارها]] کشتهاند و او از این رو میخواهد که از همهٔ مردان انتقام بگیرد، اما هنگامی که قرار است نامی را فاش کند تا خَلَف را که دل به او باخته، بکشند، به جای بردن آن نام میگوید: «نام او عشق است» بدین ترتیب اپرا با فریاد شادی مردم و ازدواج شاهزاده و خلف پایان مییابد.
پوچینی در اپراهای خود بیشتر به رویارویی زن و مردهای دلباخته و تیرگیها و آلایش ذهنی آنها میپردازد. او پیرو مکتب [[رومانتیسم]] است، یعنی آثارش هدفمندند و بیشتر رویداد یا حالتی را توصیف میکنند. صاحبنظران و منتقدان موسیقی، جاکومو پوچینی را پس از [[جوزپه وردی]]، بزرگترین
== آثار پوچینی ==
خط ۲۵:
== اجرا در ایران ==
بر اساس کار [[توراندخت]] پوچینی نمایشی با همین نام در ایران اجرا شدهاست. [[توراندخت]] به نویسندگی و کارگردانی [[محسن معینی]] بر اساس اپرای [[پوچینی]] و داستان [[نظامی]] در [[فرهنگسرای نیاوران]] به روی صحنه رفته است. این نمایش در سال ۱۳۹۲ و با
== پیوند به بیرون ==
|