ادوات محاصره: تفاوت میان نسخه‌ها

نخستین ابزارهای محاصره شامل [[برج متحرک]]] و دژکوب‌ها توسط [[آشوریان]] در سده نهم پیش از میلاد استفاده شد و نخستین [[منجنیق]] در [[یونان باستان]] توسط [[دیونیسوس یکم سیراکوس]] در 399 پیش از میلاد ابداع شد.<ref>"The Catapult: A History", Tracy Rihall, 2007</ref> [[فینقی ها]] نیز از نوعی [[شعله‌افکن]] استفاده می‌کردند. [[فیلیپ مقدونی]] و [[اسکندر مقدونی]] کاربرد ابزارهای محاصره را توسعه دادند. رومی‌ها در اواخر دوره [[جمهوری روم]] و در دوره [[امپراتوری روم]]، [[خرکمان]] و [[منجنیق رومی]] را توسعه دادند. از سوی دیگر اسناد [[چینی]] نشان می دهد که ابزارهای محاصره نظیر خرکمان و برج‌های محاصره را در [[دوره بهار و پاییز]] (771 تا 476 پیش از میلاد) و [[دوره دولت‌های ستیزنده]] (476 تا 221 پیش از میلاد) بسیار توسعه دادند. آنها، نخستین بار [[کشکنجیر]] کششی را در سده سوم پیش از میلاد و سپس کشکنجیر تعادلی را ابداع کردند، که بعداً در بقیه [[آسیا]] و [[اروپا]] به کار گرفته شد. همچنین، نخستین کاربرد باروت در محاصره نظامی به [[محاصره دائن]] در سال 1132 میلادی مربوط می‌شود. [[تیمور]] در لشکرکشی‌های خود زیر دیوارها نقب زده و با استفاده از باروت آن‌ها را منفجر می‌کرد.