ولکان (اسطوره): تفاوت میان نسخه‌ها

|god_of=God ofرب‌النوع [[آتش]], metalworking,و and the forge[[فلزکاری]]

|siblings=[[مارس (اساطیر)]]، [[مینرو]]، [[Herculesهرکول]]، [[بلونا]]، [[آپولون]]، [[دیانا]]، [[دیونیسوس]], etcو دیگران.

'''وولکان''' یا '''وُلکان''' (به [[زبان لاتین|لاتین]]: '''وولکانوس''')، با [[نام مستعار]] '''مولسیبر'''، رب‌النوع [[آتش]] و [[فلزکاری]]، در اساطیر روم محسوب می‌شد. وی خدای سودمندی‌های آتش و همینطورهمین‌طور خدای ممانعت‌کننده از سوزانندگی آتش به‌شمار می‌آمد. این آتش، در دین باستانی[[رومیان]] و همینطورهمین‌طور در مذهب نئوپاگانیسم رومی [از مذاهب جدیدتر]، از جمله شامل آتش حاصل از [[آتشفشان]] می‌شد [اساساً کلمه آتشفشان که در انگلیسی، volcano خوانده می‌شود، نام خود را از همین ایزد گرفته‌است]. او در اساطیر [[اتروسک]]ی به عنوان [[ستلانس]] شناخته شده‌است. ولکان در یک جشنواره سالانه که همه ساله در ۲۳ اوت برگزار می‌شد و به نام [[وولکانالیا]] معروف بود، پرستش می‌شد.

ولکان با خدای یونانی آتش و فلزکاری، یعنی [[هفائستیوس]]، یگانه تلقی می‌شد.<ref> مشارکت کنندگان ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی در ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۰ </ref>

[[پرونده:Velázquez - La Fragua de Vulcano (Museo del Prado, 1630).jpg|بندانگشتی|چپ|آهنگری ولکان، اثر [[دیگو ولاسکز]](۱۶۳۰). این تابلو نقاشی در عصر رنسانس و در دورانی خلق شده‌است که از روزگار پرستش این ایزد، زمانی نه چندان طولانی گذشته بود.]]

وولکان با چند ایزدبانوی اصلی و اولیه در ارتباط بود، به‌ویژه با مایا یا مادر زمین یا زمین مادر و همینطورهمین‌طور با وستا [ایزدبانوی اجاق یا آتشدان خانگی]، در نقش ایزدبانوی زمین. وولکان را پدر سرویوس تولیوس، یکی از شاهان رم باستان می‌دانستند که رابطه فرزندی خود را با استعداد مفید و کارآمدش که می‌توانست آتش بر سر دشمنانش بریزد، ثابت کرد.

وولکان تا قبل از دوران[[کلاسیک]]، یعنی تا زمان نفوذ و غلبه فرهنگ یونانی، وجه اشتراک زیادی با [[هفائستوس]] نداشت و فقط در این دوران متأخر بود که همچون آهنگری شبیه هفائستوس تصویر شد که[[پیشبند]] چرمی و پیراهنی پوشیده که بازوی راستش را آزاد و برهنه گذاشته‌است و با پتک و سندان و انبر و گیرهٔ آهنگری سر و کار دارد.<ref> اساطیر جهان از موسسهمؤسسه لاروس(۲)، زیرنظر: پی یر گریمال، ترجمه: مانی صالحی علامه، چاپ اول، صفحه: ۱۱۲ </ref>

ولکان به سبب ویرانگری آتش، در آغاز غالباً در خارج از شهر نیایش می‌شد و در عید او، که [همان جشن‌های ولکانالیا بود و] در بیست و سوم اگوست برپا می‌شد، شرکت کنندگان در مراسم، ماهی‌های کوچک را که نماد جان انسان بود، برای تندرستی خویش به آتش می‌افکندند. جز این اطلاعات از ولکان چیز زیاد دیگری در دست نیست و برخی معتقدند که برای او اسطوره‌ای وجود ندارد. بعدها این خدا، همتای خدای صنعتگر یونانی هفائیستوس است که بعد از ازدواج با ونوس، پسر انه دستساخت اوست.<ref> اساطیر رم، اثر: استیوارد پرون، ترجمه: محمدحسین باجلان فرخی، چاپ اول، صفحه: ۱۶ </ref>

میا یا مایا که خدابانویی کهن بود و سومین ماه میلادی یعنی ماه می‌یا مه از نام او گرفته شده‌است، احتمالاً همسر ولکان بود.<ref> اساطیر رم، اثر: استیوارد پرون، ترجمه: محمدحسین باجلان فرخی، چاپ اول، صفحه: ۵۵ و ۵۶ </ref>

در روایتی ولکان را [[کاکوس]] یا پدر [[کاکولوس]] یا پدر شهریار افسانه‌ای، ''سرویوس تولیوس'' گفته‌اند و او را با هفائیستوس یونانی مقایسه می‌کردند.<ref> اساطیر رم، اثر: استیوارد پرون، ترجمه: محمدحسین باجلان فرخی، چاپ اول، صفحه: ۷۲ </ref>

در چهارمین سرود چوپانی [[ویرژیل]] که از مشهورترین سروده‌های اوست، سخن از [[سپر]]ی به میان آمده که [[ونوس]] آن را به [[انه]] هدیه می‌کند و در همانجاهمان‌جا مطرح می‌شود که این سپر، کار ولکان است و بر روی آن صحنه‌هایی از تاریخ و آینده زندگانی [[رومن]]‌ها تصویر شده‌است. از جمله این تصاویر، تصویر پیروزی [[اگوستوس]] در [[اکتیوم]] است. <ref> اساطیر رم، اثر: استیوارد پرون، ترجمه: محمدحسین باجلان فرخی، چاپ اول، صفحه: ۲۰۵ </ref>

{{پانویس|۲}}

* {{یادکرد-ویکی |پیوند = http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Vulcan_(mythology)&oldid=383365640|عنوان = Vulcan (mythology)|زبان = انگلیسی |بازیابی = ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۰}}

* {{یادکرد|کتاب= اساطیر جهان از موسسهمؤسسه لاروس|نویسنده =جان پی یر گریمال|ترجمه= مانی صالحی علامه|ناشر = نشر مهاجر|چاپ=اول|شهر=تهران|سال=۱۳۸۶|شابک=964-8861-39-0}}