قلمکاری: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز ویرایش SIR.CHITOG (بحث) به آخرین تغییری که فرهنگ2016 انجام داده بود واگردانده شد برچسب: واگردانی |
|||
خط ۱:
{{بدون منبع}}
'''قلمکاری''' (یا '''چیت سازی''') هنر چاپ یا نقش زدن روی پارچه است. قلمکاری واژهای فارسی است که در زبان هندی به عاریت گرفته شده و بهطور لغوی از دو واژه قلم و کاری تشکیل شده و معنی آن، کار هنری است که با قلم انجام میشود.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=|تاریخ=|
در [[صفویان|دوره صفویه]] این هنر گسترش یافت و در حقیقت میتوان گفت دوره پررونق آن از زمان صفویه شروع و به اواسط عصر [[قاجاریان|قاجاریه]] ختم گردید. این هنر صنعت یکی از مهمترین شاخههای [[صنایع دستی]] استان اصفهان بهشمار میآید ویژگیهای فرهنگی و اجتماعی و همچنین کاربرد اقتصادی این محصول میتواند همچنان در جامعه مطرح باشد اما امروزه نیازمند تغییر و تحولات جدی در حوزه تولید و بازار است.
خط ۷:
قلمکاری (چیت سازی) سابقه روشنی ندارد و شاید مفصلترین توضیحی که تاکنون دربارهٔ آن داده شده همان باشد که قبلاً فیلیس آکرمن (Phyllis Ackerman) در جلد سوم کتاب پوپ (Pope) بدست داده و از قول نویسندهای تصور نموده این صنعت از زمان غزنویان (قرون ۴ و ۵ هجری) پیدا شدهاست.
مطلب قابل ذکر این است که بین نقشهای مربوط به قلمکاری و قالی و کاشی و همچنین تا اندازهای گچبری و کنده کاری روی چوب وجه تشابه بسیاری هست که میرساند طراحان نقشهای قلمکاری و قالی و کاشی و همچنین اغلب نقش سازان کنده کاری چوب و منبتکاری و گچبری با استفاده از طرحها و نقشهایی که در این چند صنعت بکار میرفته و از تلفیق آنها با یکدیگر طرح و نقش جدیدی فراهم
وجه تسمیه قلمکاری از نوع تولید و نحوه ساخت آن در بدو پیدایش این صنعت است. به این معنی که در ابتدا روی پارچههای پنبهای و احتمالاً ابریشمی با قلم طرحهای مورد نظر را نقاشی میکردند. به دلیل نیاز به سرعت زیاد در تولید قلمکارسازی به صورت فعلی یعنی استفاده از قالب برای کلیه طرحها و نقوش متداول شد و قلمکار نقاشی که باعث پیدایش قلمکاری امروزی شد در قهقهرای نابودی قرار گرفت. (هلالی اصفهانی، ۱۳۸۵).
خط ۱۳:
در حال حاضر اصفهان مرکز تولید قلمکاری ایران است که در زمان صفویه پایتخت ایران بود. در این دوره بیشتر لباسهای مردان و زنان از پارچههای قلمکاری تهیه میشد. یک نوع قلمکاری با طرح و نقش خاص خود به نام دلگه برای لباس مردانه و زنانه تهیه میشد و از انواع دیگر قلمکاری میتوان حفرهای زر یا اکلیل جیگرانات قرمز و جیگرنات بنفش را نام برد.
در قرن ده هجری بازار قیصریه اصفهان به صورت مرکز تجمع قلمکار سازان درآمد و کارگاههای تولید از سردر قیصریه تا انتهای بازار ادامه داشت. در حال حاضر قلمکار به وسیله قالبهای چوبی که دارای نقوش برجسته است انجام میشود (چیت سازی) و در حقیقت رکن اصلی قلمکارسازی (به عبارت بهتر چیت سازی) را قالبسازی تشکیل میدهد که معمولاً توسط افرادی که حرفه و تخصص شان قالب تراشی است به تفکیک رنگ و حداکثر در چهار رنگ بر روی چوبهای مانند گلابی و زالزالک تراشیده میشود (نوری
در حال حاضر بیشتر محصولات قلمکاری اصفهان در کارگاههای شهر [[خورزوق]] تولید میشود. بعد از زمان [[صفویه]] و مشکلات حکومت [[شاه سلطان حسین]] و [[حمله افغانها به ایران|حمله افغانها]]<nowiki/>و . . .
== پارچه ==
بهطور عمده پارچههای معمول مصرفی در قلمکاری عبارتند از: پنبه و ابریشم کتان چلوار کرباس. پارچه ویژه قلمکاری باید نخی باشد چون پذیرش رنگ برای الیاف پنبه بمراتب زیادتر از پشم میباشد معالوصف پنج نوع پارچه در قلمکاری بکار برده میشود: پارچههای ابریشمی، کرباس، متقال، ململ حاجی علی اکبری، چلوار و کتان بافت خارجی. (قره نژاد، ۱۳۵۶). آقای هانری رنه در سفرنامه خود از خراسان تا بختیاری چنین مینویسد همه ساله از شهرهای اصفهان یزد و کاشان مقدار زیادی پارچههای پنبهای و ابریشمی منقوش تولید میگردد و به کشورهای باختر و شرق اقصی صادر
== انواع طرحها و نقوش ==
از جمله نقوشی که در هنر قلمکاری مورد استفاده قرار گرفتهاست میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
مناظر تاریخی، جانوران اهلی و وحشی، مینیاتور، شکارگاههای صنعتی، رامشگران و نوازندگان، گل و بوته و اسلیمی، تصاویر شعرا، زنجیره، کتیبه، زورخانه و
== رنگ ==
رنگهای مورد استفاده در گذشته انواع رنگهای طبیعی شامل رنگهای گیاهی، رنگهای حیوانی و رنگهای معدنی بودهاست. اما امروزه به دلیل مراحل سخت تهیه و تثبیت رنگهای طبیعی از رنگهای شیمیایی استفاده میشود. رنگسازی یکی از حساسترین مراحل ساخت قلمکاری است که طی آن استادکاران بر اساس تجربیاتشان از موادی ساده و ارزان قیمت نظیر پوست انار، روغن کنجد، کتیرا، گل سرخ، شیره انگور، زردچوبه، روغن کرچک، زاج سیاه و سفید، زنگ آهن مواد رنگی مورد نظرشان را تأمین میکنند و پس از آن به تهیه مقدمات چاپ پارچه میپردازند"(نوری زاده،
== قالب ==
قالب چاپ قلمکاری (چیت سازی) را از چوب درخت گلابی و زالزالک میسازند چون نسبت به سایر چوبها محکمتر و قابلیت انعطافپذیری بیشتری دارند. از عملیات مهمی که چوب را به شکل قالب مورد استفاده در قلمکاری
== مراحل کار ==
قلمکارسازان بعد از تهیه رنگهای لازم که بهطور عمده شامل پنج رنگ سیاه، قرمز، آبی، سبز و زرد و گاه قهوهای است ابتدا پارچههایی را که باید نقش مورد نظر صنعتگر بر روی آنها چاپ شود به مدت پنج روز در رودخانه قرار میدهند تا هم آهار آنها از بین برود و هم مواد زائدش خارج شود. یکی دیگر از عملیاتی که بهطور معمول قلمکارسازان قبل از چاپ نقش انجام میدهند رنگرزی زمینه نخودی پارچه است که با پوست انار رنگرزی میشود. بعد از شستشو نوبت به نقش زنی پارچه میرسد و صنعتگر با کمک قالبهای چوبی که هر کدام نشان از یک رنگ دارد به چاپ نقوش مختلف بر روی پارچه میپردازد. بعد از نقش زدن با رنگهای مشکی و قرمز پارچه را به رودخانه برده و مدت
عملیات مهم قلمکارسازی گازری یا شستن پارچه است. در گازری یا شستن منظور و هدف از بین بردن آهار و مواد زائد است که نخست پارچه را در زاینده رود میشویند و بعد از خشک شدن دوباره در تغارهایی که داخل آن پوسته انار ریختهاند پارچه را رنگ میکنند تا پارچه زمینه قهوهای روشن و ثابت پیدا کند. (قره نژاد، ۱۳۵۶).
خط ۴۰:
کاربریهایی که معمولاً برای پارچههای قلمکاری در نظر گرفته میشود عبارتند از: رومیزی، روتختی، سفره، سجاده، بقچه، کیف، روسری، دستمال و شال گردن.
مجموعهٔ بی سان (Be sun) با چشمانداز «ترفیع جایگاه هنر قلمکاری به مثابه طلای صنایع دستی ایران» به احیاء روش سنتی تولید قلمکاری که به صورت اجرای دستی با قلم مو در دوران صفویه رواج داشته،
== جستارهای وابسته ==
* [[فهرست صنایع دستی ایران]]
== منابع ==
{{پانویس}}
* احسانی، عبدالحسین، مجموعه قلمکار ایران، تهران: بانک ملی ایران، ۱۳۵۰ ش.
* هلالی اصفهانی، هاله، «قلمکار عهد صفوی تا به امروز»، فصلنامه فرهنگ اصفهان: شماره ۳۲، تابستان ۱۳۸۵ ش.
* نوریزاده، شیدا، «حریر خیال در نقش و نگار قلمکار»، ماهنامه نامه اتاق بازرگانی: شماره ۳۶۱، اردیبهشت ۱۳۷۷ ش.
* قرهنژاد، حسین، «پارچههای قلمکار»، ماهنامه هنر مردم: شماره ۱۸۳، دی ۱۳۵۶ ش.
* www.be-sun.ir
{{صنایع دستی}}
|