تاریخ اسرائیل: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز ابزار پیوندساز: افزودن پیوند جامعه ملل به متن |
جز ابزار پیوندساز: افزودن پیوند کانال سوئز به متن |
||
خط ۶۴:
== دهههای ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ میلادی ==
حدفاصل سالهای ۱۹۵۴ و ۱۹۵۵ در زمان نخست وزیری موشه شارت، ناکامی یک گروه تروریستی یهودی موسوم به Lavon Affair در بمبگذاری در مصر و افشای ماجرا منجر به یک رسوایی بزرگ شد. در سال ۱۹۵۶ مصر [[کانال سوئز]] را ملی اعلام کرد که این امر موجب آزردگی شدید انگلستان و فرانسه شد. پس از آن و در پی مجموعه حملاتی از سوی گروهی موسوم به فدائیان، اسرائیل اتحاد مخفی نظامی با این دو کشور اروپایی برقرار کرد و به مصر اعلان جنگ داد. پس از آن و بهدنبال وقوع بحران سوئز و محکومیت بینالمللی این سه کشور، اسرائیل با خروج نیروهای خود از صحرای سینا آن را به مصر باز پس داد.
در ۱۹۵۵ بنگوریون مجدداً نخست وزیر اسرائیل شد و تا زمان استعفاء در ۱۹۶۳ در این پست باقیماند. در ۱۹۶۱ آدولف آیشمن که مسئول طراحی پروژه «راه حل نهایی» (پاکسازی قومی یهودیان) در آلمان نازی بود دستگیر شد. آیشمن تنها شخصی بود که توسط دادگاههای اسرائیل به مرگ محکوم شد. درگیریهای سیاسی بین اسرائیل و کشورهای همسایهاش در سال ۱۹۶۷ بالا گرفت و در این سال سوریه، مصر و اردن به اسرائیل اعلان جنگ دادند و مصر نیروهای پاسدار صلح سازمان ملل را از نوار غزه اخراج کرد. بعد از ایجاد درگیری در جنگ شش روزه، اسرائیل با وارد آوردن ضربه سنگینی بر نیروی هوایی آنان در عملیاتی غافلگیرانه، توانست کرانه باختری، نوار غزه، صحرای سینا و [[بلندیهای جولان]] را تصرف کند. خط سبز مسئول تعیین مرز بین اسرائیل و سرزمینهای اشغال شده توسط آن شد، که به آنها سرزمینهای تحت مناقشه نیز گفته میشد. اگرچه اسرائیل دامنه تسلط خود را به شرق اورشلیم و بلندیهای جولان نیز گسترش داده بود. صحرای سینا پس از امضاء قرارداد صلح بین مصر و اسرائیل به کشور مصر بازپس داده شد.
|