'''پویانمایی'''{{efn|'''پویانمایی''' واژهٔ مصوب فرهنگستان زبان و ادب فارسی به جای '''Animation''' در انگلیسی است.}}<ref>[http://www.persianacademy.ir/fa/wordspdf.aspx فرهنگ واژه‌های مصوّب فرهنگستان] ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۵، بخش دوم: به ترتیب الفبای لاتینی، ص ۱۵</ref> یا '''انیمیشن''' {{انگلیسی|Animation}} نمایشِ تُندتند و پیوستهٔ تصاویری از اثرِ هنریِ [[دوبعدی]]، یا موقعیت‌های مدل‌های واقعی، برای ایجاد شروع به ''[[توهم حرکت|حرکت]]'' است.{{efn|dir=ltr|With the "[[squash and stretch]]" principle often applied in case of [[character animation]].}} حرکت روان تصاویرِ پویا در پویانمایی‌ها، ناشی از یک [[خطای دید]] است که به دلیل پدیدهٔ [[ماندگاری تصاویر]] پدید می‌آید. پویانمایی می‌تواند در قالب هر دو رسانهٔ آنالوگ مانند فیلم متحرک، نوار ویدئو یا در رسانه‌های دیجیتال؛ پویانمایی فِلش، ویدئوی دیجیتال ضبط شده یا "GIF" پویا باشد. برای نمایشِ پویانمایی می‌توان از یک دوربین، رایانه یا یک پروژکتور با فن‌آوری‌های نو استفاده کرد. رایج‌ترین روش برای نمایش پویانمایی، [[سینما]] یا [[ویدئو]] است. یک پویانمایی، به دو روشِ سنتی و روش دیجیتال ایجاد می‌شود. ''اِستاپ‌موشن'' شیوه‌ای از پویانمایی است که در آن با جابجایی یا تغیرِ مکان، شکل یا حالتِ اشیاء به صورت دو یا سه بعدی با استفاده از برشِ لبه‌های کاغذ، رنگ‌آمیزیِ فیلم‌های شفاف یا عروسک؛ و ثبت هر لحظه از قاب به شکل یک تصویر، و نمایشِ پیوسته تصاویر جایگزین شده، با تصاویر قبلی و معمولاً با ۲۴، ۲۵، ۳۰ یا ۶۰ قاب در ثانیه، یک اثر پویانمایی ایجاد می‌شود.
