هاینریش هرتز: تفاوت میان نسخه‌ها

'''هاینریش رودلف هرتز''' یا '''هاینریش رودلف هرتس''' {{آلمانی|Heinrich Rudolf Hertz}} (زادهٔ [[۲۲ فوریه|۲۲ فوریهٔ]] [[۱۸۵۷ (میلادی)|۱۸۵۷]] - درگذشتهٔ [[۱ ژانویه|۱ ژانویهٔ]] [[۱۸۹۴ (میلادی)|۱۸۹۴]]) [[فیزیک‌دان]] [[آلمانی‌ها|آلمانی]] بود. هرتز در شهر [[هامبورگ]]، [[آلمان]] به دنیا آمد. به خاطر او [[یکا]]ی [[هرتز]] در [[دستگاه بین‌المللی یکاها]] (SI) در نظر گرفته شده‌است. او اولین کسی بود که وجود امواج [[الکترومغناطیس]]ی را ثابت کرد.

پدرش [[گوستاو فردیناند هرتز]] (دیوید گوستاو هرتز) (۱۸۲۷–۱۹۱۴)، که از دین [[یهودیت]] به [[مسیحیت]] تغییر دین داده بود، با یک بانوی مسیحی به نام آنا الیزابت پفِفِرکُرن (Anna Elisabeth Pfefferkorn) ازدواج کرده بودکرد. مادر اومادرش فرزند یک پزشک و پدرش در هامبورگ مشاور بود. او در زمانی که در هامبورگ به مدرسه می‌رفت، استعداد زیادی در زمینهٔ علم و یادگیری زبان‌های [[زبان عربی|عربی]] و [[زبان سانسکریت|سانسکریت]] نشان داد. او در رشته‌های [[فیزیک]] و مهندسی در شهرهای [[برلین]]، [[مونیخ]]، و [[درسدن]] به ادامه تحصیل پرداختداد. در دانشگاه، او زیر نظر استادانی مانند [[هرمان فون هلمهولتز]] تحصیل کرد. در سال ۱۸۸۰ مدرک دکتریِ خود رادکترا گرفت، ولی تا سال ۱۸۸۳، هنگامی که خود به منصب استادیِ [[فیزیک نظری]] در [[دانشگاه کیل]] درآمد، به صورت دانشجوی هلمهولتز باقی ماند. در سال ۱۸۸۵ استاد تمام‌وقت در دانشگاه [[کارلسروهه]] شد؛ جایی که امواج الکترومغناطیسی را کشف کرد.

هرتس همیشه علاقهٔ عمیقی به علم [[هواشناسی]] داشت، و شاید این علاقه به خاطر ارتباط با [[ویلهلم فون بتسولد]]،<ref>Wilhelm von Bezold</ref> استاد آزمایشگاه هرتز در دانشگاه صنعتی مونیخ، به وجود آمده بوده باشد. به هر صورت، او خود کمک قابل توجهی در این زمینه نکرد بجزبه جز چند مورد که بیشتر جنبهٔ تفریحی داشت وداشت؛ به هلمهولتس در برلین،برلین کمک کرد که شامل تحقیقاتی در زمینهٔ [[تبخیر]] مایعات، و ساخت یک نوع جدید [[آب‌سنج|رطوبت‌سنج]] می‌شد.

او در ضمن تحقیقات بسیار زیاد خود به مبانی علومی رسید که خود یا آنها را نادیده گرفت یا این نتایج را اشتباه اعلام کرد، ولی همین اکتشافاتی که او آنها را اشتباه قلمداد می‌کرد، بعدها از سوی دیگران توجیه شد و اکنون بسیار مهم تلقی می‌شوند؛ مانند سازوکار [[رادار]]ها و امواج [[بی‌سیم]] و بسیاری دیگر. خود او در این زمینه گفته‌است: «من فکر نمی‌کنم که امواج بی‌سیمی که من کشف کردم هیچ استفادهٔ عملی داشته باشد.» در صورتی که ما امروزه استفادهٔ غیرقابل‌انکاریغیرقابل‌ انکاری از این امواج می‌کنیم.

او در سال ۱۸۹۲ به بیماری [[سرطان استخوان]] مبتلا شد و با اینکه چند بار تحت عمل جراحی قرار گرفت ولی دست آخر در سن ۳۷ سالگی در گذشت. به افتخار او نام یکی از دهانه‌های آتش فشان‌هایفشان‌ های ماه را که در طرف دیگر ماه است، به نام وی نامیدند.