شکل سیاره زمین

شکل زمین، اندازه و شکل زمین در زمین‌سنجی است. معنای خاص آن بستگی به روش مورد استفاده و دقت تعریف اندازه و شکل زمین دارد. در حالی که کره، تقریب نزدیک به واقعیتی از زمین است و برای مقاصد بسیاری رضایت بخش است، زمین شناسان مدل های متعددی را ساخته اند که تقریب نزدیک تری برای شکل زمین هستند، بنابراین این سیستم های مختصات می توانند نیازهای دقیق ناوبری، نقشه برداری، کاداستر، استفاده از زمین و نگرانی های مختلف دیگر رفع کنند.

مدلها

مدل های شکل کره زمین بسته به روش مورد استفاده، پیچیدگی و دقت برای نمایش اندازه و شکل زمین متغیر است.

کره

ساده ترین شکل برای شکل کل زمین یک کره است. شعاع زمین فاصله ای است از مرکز زمین تا سطح آن، حدود ۶۳۷۱ کیلومتر (۳،۹۵۹ مایل). در حالی که "شعاع" به طور معمول یک مشخصه از کره های کامل است و زمین تنها یک سوم از یک کره کامل است، ولی بطور تقریبی در بسیاری از زمینه ها به آن "شعاع زمین" می گویند.

بیضوی دورانی

از آنجایی که زمین در قطب ها پخ شده و در استوا برآمده است، زمین‌سنجی، یک کره پخ از شکل زمین ارائه می دهد. کره پخ و یا بیضوی پخ (کره‌گون)، یک بیضوی دورانی است که از چرخش بیضی در محور کوتاه تر به دست می آید. این شکل منظم هندسی است که تقریبا نزدیک به شکل زمین است. یک بیضوی که شکل چهره زمین یا سایر اجرام آسمانی را توصیف می کند، یک بیضوی مرجع نامیده می شود. به بیضوی مرجع برای زمین "بیضوی زمین" گفته می شود.

بیضوی دورانی توسط دو مقدار تعریف شده است. چندین کنوانسیون برای بیان دو مقدار در زمین‌سنجی استفاده می شود، اما همه آنها معادل و قابل تبدیل با یکدیگر هستند:

• a شعاع استوایی یا نیم قطر اطول b شعاع قطبی و نیم قط اصغر
• a و خروج از مرکز
• a و ضریب فشردگی

منابع

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Figure of the Earth». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۴ دسامبر ۲۰۱۸.