کتاب بیان: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها)
جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۳:
 
== کتاب بیان فارسی ==
کتاب بیان فارسی بزرگترین اثر تشریعی [[باب]] است. ولکن پیش از آنکه مجموعه‌ای از قواعد و اصول حقوقی و جزائی [[دیانت بیان]] محسوب گردد، کتاب مدح [[من یظهره‌الله]] است، منمَن یظهرهیُظهره الله لقب موعود دیانت بابی است و به معنی کسی که خداوند او را ظاهر می‌سازد است. عنوان من یظهره‌الله و عناوین مشابه آن بیش از دویست و هشتاد بار در متن بیان فارسی آمده‌است. نزدیکیاین ظهور موعود بیانکتاب بارها به تصریح و تلویح دربر ایننزدیکی کتابظهور حتیموعود بیان منجمله در باب مستغاث (باب دهم از واحد هفتم) تاکیدشده‌است.تاکید می‌کند.<ref name="Bab">حضرت باب، نصرت‌الله محمد حسینی، ناشر:مؤسسه معارف بهائی، صفحهٔ ۸۷۲، [http://reference.bahai.org/fa/t/o/HB/hb-885.html.utf8 پیوند به صفحهٔ کتاب]</ref> به طور دقیقتر باب برای ظهور موعود بیان به سال نُه و سال نوزده اشاره میکند. باب نتیجه و ثمره آیین خود را شناسایی و ایمان به «مَن یُظهره الله» می‌داند. وی از پیروان خود می‌خواهد ایمان خود را به تصدیق هیچ‌کس، حتی واحدِ اولِ بیان (هیجده حوّاری اولیه آئین بیان و خود باب)، مشروط نکنند و موعود را از آثار و صفات خود او بشناسند و نه از اشاره و دلالت دیگران. باب حتی پیروانش را برحذر می‌دارد که مبادا مانند ادیان قبل که با استدلال به کتاب آسمانی خود از پیامبر بعدی محروم شدند با استدلال به آثار باب از ایمان به «مَن یُظهره الله» محروم شوند. با این حال گروه اندکی از بابیان ظهور من یظهره الله را در آینده‌ا‌ی دور و بعد جهانی شدن آئین باب می دانند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=بیان فارسی|سال=1848|مکان=ایران|صفحه=151|صفحات=328|زبان=فارسی|فصل=باب اول از واحد خامس}}</ref>
 
در کتاب بیان فارسی از عظمت و جلال حضرت الوهیت و امتناع عرفان ذات ربوبیت، مقام ولایت مشیت اولیه در هر ظهور، استمرار ابدی نزول وحی الهی در ادوار مختلف، قائمیت و مظهریت و مبشریت باب، قرب ظهور [[من یظهره الله]] موعود، معنای مصطلحاتی چون قیامت، نار، جنت، معاد، رجعت، صراط، میزان، ساعت، یوم، دینونت، موت و حیات در یوم آخرت، اصول عالیه اخلاقیه چون عفت، عصمت، تقوی، وفا، امانت، محبت به خلق و بسیاری از قواعد عبادتی، حقوقی و جزائی سخن به میان رفته‌است. <ref name="Bab"/>
[[شوقی افندی]] در کتاب [[گادپاسزبای]] در توصیف کتاب بیان فارسی، آن را گنجینه‌ای دانسته‌است که در مرتبه اول به توصیف و تمجید موعود بیان [[من یظهره الله]] پرداخته‌است و آن را مجموعه‌ای از سنن و احکامی که برای هدایت مستمر نسل‌های بعد باشد، ندانسته‌است و به نوعی این تفسیر را که کتاب بیان در تمامی مطالب خود نزدیکی ظهور موعود خود را بشارت می‌دهد، تائید می‌کند.<ref>[[کتاب اقدس]]، [[بهاءالله]]، صفحهٔ م۱۷۹</ref>
 
<br />
در باب ۱۹ از واحد ۵ کتاب بیان (صفحه ۱۸۲) ''اصلی ترین'' دستور آیین بیانی اینگونه درج گردیده است: {{نقل قول|در '''بیان''' هیچ عبادتی نزد خداوند محبوب تر نبوده از نفع نفسی بنفسی اگرچه با دخال سروری در قلبی باشد و هیچ عملی ابعدتر نبوده بضر نفسی نفسی را اگرچه با دخال حزنی درقلب او باشد.}}
 
== نمونه‌هایی از بیان فارسی ==
[[سیدعلی محمد باب]] موعود[[آیین بیانی]] را [[من یظهره الله]] نامیده و در '''کتاب بیان''' فارسی صراحتاً به آنچه به باور او «شرایط و زمان ظهور وی» است اشاره کرده‌است.
<blockquote>در بیان هیچ عبادتی نزد خداوند محبوب تر نبوده از نفعِ نفسی بنفسی اگرچه بادخال سروری در قلبی باشد و هیچ عملی اَبعدتر نبوده بضُرّ نفسی نفسی را اگرچه بادخال حزنی درقلب او باشد...<ref name=":0">{{یادکرد وب|وب‌گاه=www.bahai.org|نشانی=https://www.bahai.org/fa/library/authoritative-texts/the-bab/selections-writings-bab/3#366746586|عنوان=منتخبات آيات از آثار حضرت نقطۀ اولی {{!}} کتابخانهٔ مراجع بهائی|بازبینی=2018-12-08}}</ref></blockquote><blockquote>وعبادت كن خدا را بشأنى كه اگر جزاى عبادت تو را در نار برد تغييرى در پرستش تو او را بهم نرسد و اگر در جنّت برد همچنين زيرا كه اين است شأن استحقاق عبادت مر خدا را وحده. و اگر از خوف ‏عبادت كنى لايق بساط قدس الهى نبوده و نيست و حكم توحيد نميشود در حقّ تو و همچنين‏ اگر نظر در جنّت كنى و برجاء آن عبادت كنى شريك گردانيدهٔ خلق خدا را با او اگر چه خلق محبوب او است كه جنّت باشد زيرا كه نار وجنّت هر دو عابدند خدا را وساجدند از برای او و آنچه سزاوار است ذات او را عبادت او است باستحقاق بلا خوف از نار و رجاء در جنّت اگر چه بعد از تحقّق عبادت عابد محفوظ از نار و در جنّت رضاى او بوده و هست ولى سبب نفس عبادت نگردد ‏كه آن در مقام خود از فضل وجود حقّ بر آنچه حكمت الهيّه مقتضى شده جارى ميگردد...<ref name=":0" /></blockquote><blockquote>واحبّ صلوة صلوتى است كه از روى روح و ريحان شود و تطويل محبوب نبوده ونيست وهر چه مجرّد و جوهرتر باشد عند الله محبوبتر بوده و هست...<ref name=":0" /></blockquote><blockquote>هيچ جنّتى از نفس عمل باوامر الله اعلى‌تر نبوده نزد موحّدين و هيچ نارى اشدّ از تجاوز از حدودالله و تعدّى نفسى بر نفسى نبوده اگر چه بقدر خردلى باشد در نزد عالمين بالله و آيات او و الله يفصل يوم القيمة بين الكلّ بالحقّ و انّا كلّ من فضله سائلون...<ref name=":0" /></blockquote><blockquote>وخداوند در بيان دوست نميدارد كه شاهد شود بر نفسى دون روح و ريحان را و دوست ميدارد كه كلّ با منتهاى طهارت معنوى وصورى در هر حال باشند كه نفوس ايشان از خود ايشان كره نداشته باشد چگونه وديگری...<ref name=":0" /></blockquote><blockquote>و خداوند عالم هيچ نبيّ را مبعوث نفرموده و هيچ كتابى را نازل نفرموده مگر از كلّ اخذ عهد از ايمان بظهور بعد و كتاب بعد گرفته زيرا كه از براى فيض او تعطيل وحدّى نبوده...<ref name=":0" /></blockquote><blockquote>قسم بذات اقدس الهى جلّ وعزّ كه در يوم ظهور من يظهره الله اگر كسى يك آيه از او شنود وتلاوت كند بهتر است از آنكه هزار مرتبه بيان را تلاوت كند...<ref name=":0" /></blockquote><blockquote>قيامت بيان در ظهور من يظهره الله است زيرا كه امروز بيان در مقام نطفه است ودر اوّل ظهور من يظهره الله آخر كمال بيان است ظاهر ميشود كه ثمرات اشجارى كه غرس كرده بچيند...<ref name=":0" /></blockquote>
وی در ''کتاب بیان'' وقت ظهور من یظهره الله را بین ۱۵۱۱ تا ۲۰۰۱ سال از بیان، نوید داده و مکان ظهور جسد وی را مسجدالحرام اعلام نموده است. <ref>{{یادکرد کتاب | فصل = باب اول از واحد خامس|عنوان = بیان فارسی| سال =1848| مکان =ایران | زبان = فارسی|صفحه = 151| صفحات =328}}</ref>
 
[[هدایت‌الله شهاب فردوسی]] در سلسله مقالات [[مجله آشفته]] دوره نهم سال ۱۳۳۴ از شماره ۱۸ تا ۵۰ به عنوان نوشته است:
{{نقل قول|[[عباس افندی]] و پدرش در بسیاری از آثار خود اظهار کرده اند که [[سیدعلی محمد باب]] از وجود [[میرزا حسینعلی نوری]] که باید دعوی ''من یظهره اللهی'' کند در میان خود اطلاع داشته است ولی اگر کسی ''کتاب بیان'' را بخواند با کمال صراحت و وضوح در میابد که این مطاب درست نیست زیرا در اغلب ابواب بیان عباراتی هست که معلوم می کند موعود بیان پس ازآنکه دین بیان جهانگیر شود و ثمرات خود را بدهد در میان بابیان ظاهر خواهد شد.<ref>{{یادکرد کتاب | نام خانوادگی = ترابیان فردوسی| نام =محمد | پیوند نویسنده =محمد ترابیان فردوسی | عنوان = حالات و مقالات استاد شهاب فردوسی| سال =1383| ناشر = صحیفه خرد| مکان =ایران | زبان = پارسی| شابک =5-5-95414-946| صفحه = 425| صفحات =505}}</ref>}}
 
== کتاب بیان عربی ==