'''مراقبه''' یا ''درون‌پویی'' در اخلاق و عرفان اسلامی بخش مهمی از سیر و سلوک است که پس از توبه و مشارطه و پیش از محاسبه است.<ref name="Makarem">{{یادکرد وب | تاریخ بازبینی=۰۸ آوریل ۲۰۱۳ | عنوان=مشارطه، مراقبه، محاسبه | نشانی=http://www.hawzah.net/fa/article/articleview/6724?SearchText=مراقبه | ناشر=وبگاه حوزه | نام=مکارم شیرازی}}</ref>
[[شیخ محمد بهاری]] دربارهٔ لفظ مراقبه می‌گوید: «مراقبه یعنی کشیک نفس را کشیدن که مبادا اعضا و جوارح را به خلاف وادارد و عمر عزیز را که هر آنی از آن بیش از تمام دنیا و ما فیها قیمت دارد، ضایع بگرداند.»<ref>{{یادکرد وب | عنوان=آداب مراقبه | نشانی=http://www.hawzah.net/fa/magazine/magart/0/0/86902?SearchText=مراقبه | ناشر=وبگاه حوزه | تاریخ بازبینی=۰۸ آوریل ۲۰۱۳}}</ref>
[[عبدالکریم حق‌شناس]] نیز در باب اهمیت مراقبه می‌گوید:<ref name="حق‌شناس">{{یادکرد کتاب | عنوان=ز ملک تا ملکوت | تاریخ بازبینی=۲۰ آوریل ۲۰۱۳ | سال=۱۳۹۰ | شابک=۹۷۸–۹۶۴–۰۴–۳۶۴۳–۱ | فصل=سخنرانی شماره ۶۳ب تاریخ ۲۹/۰۹/۶۸ | مکان=صفحه ۱۶۲ | کوشش=غلام حسن بخشی}}</ref>{{نقل قول|شیطان کاملاً به وضعیت شما مطلع است که چه کسی احکام شرع را یک دستی گرفته و چه کسی خودش را در حضور پروردگار می‌داند و چه کسی نمی‌داند؛ چه کسی مراقب است و چه کسی مراقب نیست پس بنابر این حضرت [[امام صادق]] فرمودند:کسی از شر این خبیث (شیطان) محفوظ است که دایم در مقام مراقبه باشد و خودش را در حضور و محضر پروردگار بداند و در ادامه فرمودند:آن کسی که شب و روزش را بی‌تفاوت می‌گذراند، دایم صید شیطان است. «واماالمهمل لاوقاته فهو صید الشیطان»}}
== لفظ مراقبه ==
مراقبه کلمه‌ای عربی است که از ماده رقبه به معنی گردن و ورودگرفته شده‌است و برای که «انسان به هنگام نظارت و مواظبت از چیزی گردن می‌کشد، و اوضاع را زیر نظر می‌گیرد، این واژه بر معنی نظارت و مواظبت و تحقیق و زیر نظر گرفتن چیزی، اطلاق شده‌است.»<ref name="Makarem">{{یادکرد وب | تاریخ بازبینی=۰۸ آوریل ۲۰۱۳}}</ref>
