جاندار بی‌هوازی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:Anaerobic.png|بندانگشتی||چپ|300px|انواع باکتری هایباکتری‌های هوازی و غیرهوازی را می توانمی‌توان با قرار دادنشان در محیط کشت مایع تایوگلایکولیت {{به انگلیسی|Thioglycollate broth}} شناسایی نمود، که حاصل آن در شکل بالا مشخص شده استشده‌است:

4-[[خرد هوازی]] (Microaerophiles): آن دسته که به اکسیژن نیاز دارند، اما غلظت عادی اکسیژن موجود در جو برای آنهاآن‌ها بیش از اندازه و مرگبار است.

5-تحمل کنندهتحمل‌کننده هوا (Aerotolerant organisms): آن بی هوازیانی که در حضور اکسیژن هم می‌توانند به فعالیت خود ادامه دهند ولی قادر به استفاده از الکترون اکسیژن نیستند.]]

باکتریهای بیهوازی اجباری فسفوریلاسیون اکسیداتیو را انجام نمی‌دهند. علاوه براین، آنهاآن‌ها در حضور اکسیژن کشته می‌شوند. این باکتریها فاقد آنزیمهای خاصی مثل [[کاتالاز]](که پراکسید هیدروژن را به آب و اکسیژن تجزیه می‌کند)، [[پرکسیداز]] (که بواسطه آن NADH + H2O2 به NAD و O2 تبدیل می‌شوند) و [[سوپراکسید دیسموتاز]] (که بواسطه آن سوپراکسید به پراکسید هیدروژن تبدیل می‌شود) هستند. در سایر باکتریها این آنزیمها وجود دارند و آنهاآن‌ها سمیت پراکسید و رادیکالهای آزاد اکسیژن را که طی متابولیسم در حضور اکسیژن تولید شده‌اند برطرف می‌کنند.

ارگانیسم‌های بیهوازی اختیاری مانند [[اشریشیا کولی]] می‌توانند بین انواع هوازی و غیرهوازی [[دگرگشت]] (متابولیسم) تغییر جهت دهند. تحت شرایط بی‌هوازی، آنهاآن‌ها به وسیله تخمیر یا تنفس بی‌هوازی رشد کرده، اما در حضور [[اکسیژن]] به سمت تنفس هوازی برمی‌گردند.

ارگانیسمهای تحمل کنندهتحمل‌کننده هوا فقط متابولیسم غیراکسیداتیو دارند ولی بدلایلی مانند وجود آنزیمهای فوق در برابر اکسیژن مقاومند.