۲۳ سال: تفاوت میان نسخه‌ها

به علاوه او به نمونه‌ای از اعترافات شرق شناسانی همچون [[ایگناز گلدزیهر]] و گیبون -که به اعتقاد او دشتی متأثر از آنهاست- در زمینه نیکخویی، آزاد منشی و بزرگواری پیامبر اسلام در مدینه اشاره می‌کند.<ref>خیانت در گزارش تاریخ، ج ۳، صص ۷۳–۷۷</ref><ref>گفتاورد از گیبون به نقل از جان دونپورت در کتاب: «عذر تقصیر به پیشگاه محمّد و قرآن» ترجمه غلامرضا سعیدی، صفحه ۲۱۸:((جنگهای مسلمین بوسیله پیغمبر تجویز شده بود ولی در میان تعلیمات و سرمشق‌های زندگانی وی، خلفاء درس‌هایی از عفو و اغماض و تسامح را انتخاب کردند و نتیجه آن این شد که مشرکین تقریباً خودبخود خلع سلاح شدند))</ref><ref>گفتاورد از گلدزیهر: ((آنچه که امروز در روابط دولت‌های اسلامی می‌بینیم که به نوعی تسامح مذهبی شبیه‌است و ظواهر آن را در کتب جهانگردان قرن هیجدهم میلادی نیز می‌یابیم، این موضوع به مبدأ آزادی مذهبی بازمی‌گردد که در نیمة اوّل قرن هفتم میلادی (دوران رسالت پیامبر اسلام) به اهل کتاب بخشیده شده‌است تا ایشان به آزادی، مراسم دینی خود را به جای آورند. روح تسامح و آسانگیری از قدیم در اسلام وجود داشته و این همان روحی است که مسیحیان معاصر نیز بدان اعتراف دارند و ریشة آن را باید در قرآن یافت))</ref><ref group="پانویس">[[عبدالحسین زرین کوب]] در این باره می‌نویسد: «کسانی که در سیرت او خواسته‌اند محققانه سخن برانند شیوه زندگی او را که در مدینه داشت با سیرتی که در مکه نشان می‌داد تفاوت نهاده‌اند. البته در مدینه که وی عنوان رهبر و پیشوای امّت داشته‌است شیوه زندگی‌اش با روش زندگی مردی که در مکه عرضه جور و استخفاف مخالفان بوده‌است تفاوت داشته‌است. لیکن این نکته را نمی‌توان نشانه دوگانگی احوال روحانی او دانست. با تفاوتی که در زندگی مکه و زندگی مدینه او هست در هر دو جا سیرت وی بر پای پاکی و درستی بوده‌است. در هر دو جا رفق و مدارا و جوانمردی و شفقت دستور کارش به‌شمار می‌آمده‌است.» [http://tarikheslam.com/ketab/index.php?option=com_k2&view=itemlist&task=category&id=956:کتاب-بام% بامداد اسلام ص ۴۰]</ref>