عشق: تفاوت میان نسخه‌ها

در گذشته تصور می‌شد که واژهٔ عشق ریشهٔ [[عربی]] دارد؛ ولی [[عربی]] و [[عبری]] هر دو از خانوادهٔ [[زبان‌های سامی|زبان‌های سامی‌اند]]، و واژه‌های ریشه‌دار [[سامی]] همواره در هر دو زبان [[عربی]] و [[زبان عبری|عبری]] معنی‌های یکسان دارند؛ و عجیب است که واژهٔ «عشق» همتای [[عبری]] ندارد و واژه‌ای که در [[عبری]] برای عشق به کار می‌رود اَحَو (ahav) است که با عربی حَبَّ (habba) هم خانواده‌است؛ ولی دیدگاه جدید پژوهشگران این است که واژهٔ «عشق» از (iška )[[اوستایی]]<ref name="autogenerated1">[http://aramis.obspm.fr/~heydari/dictionary/esq_pers.html نوشتاری از محمد حیدری ملایری]</ref> به معنی خواست، خواهش و گرایش ریشه می‌گیرد که آن نیز با واژهٔ [[اوستایی]] (iš )به معنی «خواستن، گراییدن، آرزو کردن و جستجو کردن» پیوند دارد. هم‌چنین، به گواهی [[بهرام فره‌وشی]]، این واژه در [[فارسی میانه]] به شکلِ išt به معنی خواهش، گرایش، دارایی و توان‌گری است. خود واژه‌های [[اوستایی]] و [[سنسکریت]] نام برده شده در بالا از ریشهٔ [[هندی و اروپایی]] (زبان [[آریاییان]]) نخستین یعنی ais به معنی خواستن، میل داشتن و جُستن می‌آید که شکل آن aisskā به چم خواست، گرایش و جستجو است. گذشته از [[اوستایی]] و [[سنسکریت]]، در چند زبان دیگر نیز برگرفته‌هایی از واژهٔ [[هندی و اروپایی]] نخستین ais بازمانده‌است.<ref name="autogenerated1" />