کشک: تفاوت میان نسخه‌ها

'''کشک''' محصولی از [[شیر (خوراکی)|شیر]] است که چوپانان انآن را درست میکنندمی‌کنند.

== ویژگی‌ها ==

کشک با حجم کم خود، یک مادهٔ غذایی است که در بر دارنده تمامی ویژگی‌های شیر می‌باشد. کشک حاوی کلسیم،[[کلسیم]]، چربی، نمک، پروتئین و ویتامین نیاسین است. میزان انرژی تولید شده با ۱۰۰ گرم کشک حدود ۱۰۵ تا ۱۲۰ کیلو کالری می‌باشد که می‌تواند به عنوان یکی از تأمین کننده‌های انرژی مورد نیاز بدن در رژیم غذایی روزانه گنجانده شود.

کشک از [[دوغ]] تهیه می‌شود. کشک غالباً مزه ترشی دارد و در غذاهایی مانند [[کله جوش]]٬، [[آش رشته]] و «[[کشک بادمجان»]] استفاده می‌شود.

«کشک» یکی از چندین فراوردهٔ فرعی درتهیهدر تهیه «کره» است. روستاییان [[ماست]] را درون «مَشک» ریخته و با زدن و تکان دادن آن٬آن، کره‌اش را می‌گیرند.

پس ازاینکه کره از ماست گرفته شد٬شد، چیزی که می‌ماند٬می‌ماند همان [[دوغ]] است که یکی از نوشیدنی‌های خوشمزهٔ ایرانی می‌باشد. در برخی از روستاهای کشورمانایران برای تهیه «کشک» این دوغ را در کیسه‌ای می‌ریزند و آب آن را می‌گیرند.می‌گیرند؛ چیزی که پس می‌ماند٬می‌ماند، مانند ماست چکیده سفت است که به آن [[لچ]] گفته می‌شود و در آذربایجان (آذرشهر، عجب‌شیر و مراغه) «جُرتان» نامیده می‌شود. همچنین در مناطق کرد نشینکردنشین و لرهای لرستان «توف» و در مناطق لک نشینلک‌نشین «شیراز» نامیده می‌شود. آن را به اندازهٔ یک گردو گلوله کرده و می‌خشکانند و بدین‌گونهبدین ترتیب «کشک» بدست می‌آید. از جوشاندهٔ آب چکیده از کیسه دوغ، [[قره قوروت]] به دست می‌آید. لبنانی‌ها این گلوله‌ها را درون روغن زیتون نگهداری می‌کنند و به آن «لبنه» می‌گویند

اگر دوغ را بجوشانند تبدیل به فراورده‌ای به نام «شور» می‌شود. هم‌چنین برای درست‌کردن «پنیر»، پس از زدن مایه و بستنِ شیر، «پنیر» تازه را درون پارچه‌ای می‌ریزند تا آبش گرفته شود. از جوشاندن این آب «لور» بدست می‌آید.{{مدرک}}.

کشک در زبان [[فارسی دری]]، [[فارسی تاجیکی]]، [[ازبکی]]، [[ترکمنی]]، و [[اردو]] «[[قروت]]» و در [[ترکی]] «قروت» یا «جرتان» و در [[زبان بلوچی|بلوچی]] «شیلانچ» گفته می‌شود.