باکوماتسو: تفاوت میان نسخه‌ها
| [نسخهٔ بررسی‌نشده] | [نسخهٔ بررسی‌نشده] |
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
اصلاح ارقام |
|||
خط ۳۳:
# جناح طرفداران شوگون‌سالاری توکوگاوا
# جناح برانداز شوگون‌سالاری و حامیان قدرت گرفتن امپراتور، [[قلمروی چوشو]] از حامیان این جناح بود.
# جناح [[کوبو گاتای]] یا میانه‌روها، ارباب ساتسوما، [[شیمازو هیسامیتسو]] از حامیان پرقدرت این جناح بود.<ref>{{پک|رجب‌زاده|۱۳۹۷|ک=تاریخ تجدد ژاپن|ص=۳۶}}</ref>
=== حمله به خارجیان ===
خط ۳۹:
سفارت انگلستان که بطور موقت در [[معبد توزن]] قرار داشت طی دو حمله جداگانه در سال ۱۸۶۱ و ۱۸۶۲ مورد حمله قرار گرفت.
در سال ۱۸۶۲، ۴ نفر از اتباع بریتانیایی در حال رد شدن از روستای ناماموگی در [[کاواساکی، کاناگاوا]] بودند، در هنگام حرکت و در طی مسیر آن‌ها با حدود ۴۰۰ نفر همراه مسلح [[شیمازو هیسامیتسو]]، ارباب منطقهٔ [[قلمروی ساتسوما|ساتسوما]] مواجه می‌شوند. این چهار نفر سوار بر اسب در میان گروه وارد شده و در همین حال بیش از حد به نایب السطنه نزدیک شدند. در این موقع سامورایی‌ها فریاد زدند این حرکت بی‌ادبانه‌است. در آن زمان سامورایی‌ها در ژاپن، یک حق قانونی برای حمله به هر کسی که به آنان بی‌احترامی‌کند، داشتند. با این حال، اتباع بریتانیایی توسط تحت معاهده دوستی و ژاپن از هر گونه مجازات در امان و معاف بودند. در این زمان چند تن از سامورایی‌ها شمشیر خود را از غلاف بیرون آوردند و یک انگلیسی مورد حمله قرار گرفت و کشته شد. به تلافی این حادثه، دولت توکوگاوا به پرداخت غرامت یک صد هزار [[پوند استرلینگ]] ملزم شد. همچنین برای این قتل پرداخت [[غرامت جنگ]] سنگینی نیز از [[قلمروی ساتسوما|ساتسوما]] مطالبه شد و یک اسکادران از کشتی‌های نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا برای مرعوب کردن [[دایمیو]] و وادار کردن او به پرداخت این غرامت به [[قلمروی ساتسوما|بندر ساتسوما]] در [[کاگوشیما]] رفت.<ref>{{پک|رجب‌زاده|۱۳۹۷|ک=تاریخ تجدد ژاپن|ص=۳۷}}</ref>
در ۳۱ ژانویه ۱۸۶۳ [[حادثه آتش زدن سفارت انگلستان|حادثه آتش زدن سفارت در حال ساخت انگلستان]] در [[ادو]] توسط طرفداران [[سوننو جوئی]] (حرمت گذاری به امپراتور، اخراج اجنبی‌ها) رخ داد. این حمله تحت رهبری [[تاکاسوگی شینساکو]] و [[کوساکا گنزوی]] از [[قلمروی چوشو]] انجام گرفت.<ref>{{پک|新星出版社編集部|2007|ک=幕末・維新|ص=71}}</ref>
=== شورش قلمروی چوشو ===
در اوت سال ۱۸۶۳ طرفداران امپراتور در [[قلمروی چوشو]] در جنوب ژاپن در تنگه‌ای که گذرگاه کشتی‌های خارجی بود، بر روی کشتی‌های آمریکایی، فرانسوی و هلندی آتش گشودند. دولت‌های خارجی نیز به تلافی این حمله و دیگر حملات پراکنده و ترورها دست به اقدام زدند. در ماه اوت [[قلمروی چوشو]] در جنوب ژاپن زیر آتش گلولهٔ ناوگان‌های چهار کشور آمریکا، [[انگلستان]]، [[فرانسه]] و [[هلند]] قرار گرفت.<ref>{{پک|新星出版社編集部|2007|ک=幕末・維新|ص=94}}</ref>
=== جنگ ساتسوما و انگلستان ===
در ۱۷–۱۵ اوت سال ۱۸۶۳ در [[کاگوشیما]]، [[نیروی دریایی پادشاهی بریتانیا]] از ساحل هدف قرار گرفته و چند کشتی در این حمله آتش گرفت. بریتانیا با رفتن با آنجا قصد داشت که [[دایمیو]]ی (فرماندار) [[قلمروی ساتسوما]] را به سبب [[حادثه ناماموگی]] وادار به پرداخت غرامت کند. [[سامورایی]]ها این اقدام بریتانیا را بی‌احترامی به دایمیوی منطقه دانسته و بر روی این کشتی‌ها آتش گشودند. در تلافی این حمله شهر کاگوشیما هدف بمباران نیروهای انگلیسی قرار گرفت.<ref>{{پک|新星出版社編集部|2007|ک=幕末・維新|ص=94}}</ref>
=== شورش کینمون ===
سطر ۵۳ ⟵ ۵۴:
که پنهانی به [[کیوتو]] آمده بودند، به هدف ملاقات و گفتگو با امپراتور، قصد ورود به [[کاخ امپراتوری کیوتو]] را داشتند که نیروهای مسلح از ورود آنان به کاخ جلوگیری کردند و در اثر جنگ درگیری بین دو طرف در حدود ۲۸۰۰۰ خانه در کیوتو در آتش سوخت. این اولین [[جنگ شهری]] بین قلمروهای ژاپن پس از دو قرن و نیم و [[محاصره اوساکا]] بود و [[شورش کینمون]] نامیده می‌شود.
پس از آن [[امپراتور کومی]] که خود از طرفداران جناح میانه‌رو بود بجای پشتیبانی کردن از طرفداران تندروی خود خواستار حمله تنبیهی به چوشو شد. امپراتور در این زمان کوشش داشت تا با همکاری کردن با حکومت شوگون‌سالاری به آشوب و بحران در کشور پایان دهد. چند ماه پس از این شورش شوگون‌سالاری توکوگاوا در یک عملیات تنبیهی بنام [[اولین اردوکشی چوشو]] برای حمله به قلمروی چوشو آماده شد اما رهبران قلمروی چوشو که شکست را قطعی می‌دیدند قبل از انجام حمله شروع به مذاکره کردند و مجازات مرگ برای مسئولان [[حادثه کینمون]] را پذیرفتند.<ref>{{پک|新星出版社編集部|2007|ک=幕末・維新|ص=89}}</ref>
=== اتحاد ساتسوما و چوشو ===
سطر ۶۴ ⟵ ۶۵:
همچنین قلمروی چوشو به شدت به سلاح‌های مدرن نیاز داشت، اما ارتباطات بسیار محدودی با قدرت‌های غربی داشت. از طرف دیگر، قلمروی ساتسوما، یک تجارت اساسی قابل توجه با [[بریتانیای کبیر]] از طریق [[توماس بلیک گلاور]]، یک اسکاتلندی، وابسته به شرکت [[جاردین ماتسون]] برقرار کرده بود. با پیشنهاد [[ساکاموتو ریوما]]، سایگو توافق کرد که سلاح مورد نیاز قلمروی چوشو برای مبارزه با شوگون‌سالاری توکوگاوا را تأمین کند.
این اتحاد برای حمایت از قلمروی چوشو جهت مقاومت در برابر عملیات تنبیهی [[دومین اردوکشی چوشو]] که در تابستان سال ۱۸۶۶ توسط شوگون‌سالاری انجام شد، بسیار مؤثر بود، و منجر به شکست کامل شوگون‌سالاری در برابر قلمروی چوشو شد.<ref>{{پک|新星出版社編集部|2007|ک=幕末・維新|ص=102}}</ref>
== واگذاری داوطلبانه قدرت به امپراتور میجی ==
در سال ۱۸۶۷ امپراتور کُومِی درگذشت و پسرش [[امپراتور میجی]] جانشین او شد. در اکتبر سال ۱۸۶۷ [[یامائوچی یودو]] [[دایمیو]]ی پیشین [[قلمروی توسا]] راهی میانه برای مسئله سازمان سیاسی کشور [[ژاپن]] ارائه کرد که به «پیشنهاد توسا» معروف است. این پیشنهاد دایر بر کناره‌گیری شوگون به نفع شورای دایمیوها که زیر نظر امپراتور باشد. بدین ترتیب قدرت سیاسی شوگون به امپراتور اعاده می‌شد اما رئیس [[خاندان توکوگاوا]] اراضی تیولی خود را نگه می‌داشت و به جای رهبری نظامی و سیاسی کشور مقام نخست‌وزیری را دارا می‌شد. یوشینوبو این پیشنهاد را در ماه نوامبر همان سال پذیرفت. در روز ۸ نوامبر [[توکوگاوا یوشینوبو]] در نامه ای که به دربار فرستاد خواستار اجازهٔ بازگرداندن اقتدار خود به امپراتور شد. فردای آن روز یوشینوبو به دربار احضار شد و به او اطلاع دادند که [[امپراتور میجی]] درخواست وی را برای بازگرداندن قدرت به دربار پذیرفته‌است. بازگشت قدرت به امپراتور در روز ۴ ژانویه ۱۸۶۸ رسماً اعلام شد، پس از آن امپراتور یگانه فرمانروای ژاپن بود. بدین ترتیب به یکباره قدرت سیاسی به دست امپراتور ۱۵ ساله افتاد.<ref>{{پک|کین|۱۳۹۷|ک=میجی امپراتور ژاپن|ص=۶۵}}</ref>
سطر ۷۷ ⟵ ۷۴:
در ۳ ژانویه ۱۸۶۸ فرمان و اعلام رسمی [[احیای سلطنت (ژاپن)]] صادر شد. در همان روز در [[کاخ امپراتوری کیوتو]] در [[کیوتو]] ، جلسه‌ای بنام [[جلسه کوگوشو]] برگزار شد. در این جلسه [[توکوگاوا یوشینوبو]] که سال قبل [[تایسی هوکان|واگذاری قدرت شوگون به امپراتور]] را انجام داده بود از مناصب دیگر خود خلع شد. صدور این قطعنامه بر طبق نقشه [[جنبش براندازی شوگون]] بود و '''کودتای احیای سلطنت''' نیز خوانده شده‌است.<ref>{{پک|رجب‌زاده|۱۳۹۷|ک=تاریخ تجدد ژاپن|ص=۷۸}}</ref>
بدین ترتیب پس از کناره‌گیری داوطلبانهٔ توکوگاوا یوشینوبو از قدرت، وی نه تنها موفق به پیدا کردن جایگاهی در دولت جدید نشد بلکه به او فرمان داده شد که اراضی خود را به دولت جدید واگذار کند. این فرمان موجب خشم ارتش قدیم شوگونی شد. روز ۱۴ ژانویه یوشینوبو وزیران مختار انگلیس، فرانسه، ایتالیا، آمریکا، روسیه و هلند را در [[قلعه اوساکا]] پذیرفت و آن‌ها را از تغییرها در حکومت ژاپن آگاه کرد اما تأکید کرد که همچنان عهده‌دار همه امور مربوط به روابط با ممالک خارج است زیرا که حکومت تازه هنوز آماده پرداختن به این گونه امور نیست. سه روز پس از آن یوشینوبو اعلام کرد که خود را مقید به اعلامیه بازگشتن قدرت به امپراتور نمی‌داند و از دربار خواست آن را لغو کند. تا این هنگام یوشینوبو همچون یکی از اتباع وفادار به امپراتور رفتار کرده و فرمان‌های او را بی چون و چرا پذیرفته بود اما در روز ۱۸ ژانویه استحکامات جنبی [[قلعه ادو]] متعلق به خاندان توکوگاوا در آتش سوخت و حکومت شوگونی آتش‌سوزی را کار رزمندگان [[قلمروی ساتسوما]] دانست. دو روز پس از آن رزمندگان شوگون اقامتگاه دایمیوی ساتسوما را در [[ادو]] محاصره کردند با محافظان آن درگیر شدند، شماری را کشتند و سرانجام هم عمارت را آتش زدند تا با خاک یکسان شد.<ref>{{پک|کین|۱۳۹۷|ک=میجی امپراتور ژاپن|ص=۶۸}}</ref>
خبر این درگیری فردای آن روز در [[قلعه اوساکا]] به یوشینوبو رسید و وی از سر خشم تصمیم گرفت که رزمندگانش را روز ۲۵ ژانویه برای حمله به [[کاخ امپراتوری کیوتو]] بفرستد. اولین نبرد از سلسله نبردهای معروف به [[جنگ بوشین]] بنام [[نبرد توبا–فوشیمی]] بین طرفداران حکومت [[شوگون‌سالاری توکوگاوا]] با طرفداران امپراتور در [[ژاپن]] در ۲۷ ژانویه ۱۸۶۸ آغاز شد، در این نبرد نیروهای شوگونی و نیروهای متفقین [[قلمروی چوشو]]، [[قلمروی ساتسوما]] و [[قلمروی توسا]] در نزدیکی [[فوشیمی، کیوتو]] در مقابل یکدیگر قرار گرفتند. این نبرد چهار روز طول کشید و با شکست قاطع شوگون‌سالاری پایان یافت. سپس درگیری به مناطق دیگر گسترش یافت و تبدیل به یک جنگ داخلی سراسری بنام [[جنگ بوشین]] در بسیاری از مناطق ژاپن شد. جنگ بوشین یکسال و نیم ادامه داشت. در این جنگ [[سایگو تاکاموری]] یکی از رهبران نظامی پرقدرت طرفدار امپراتور بود.<ref>{{پک|西尾|2001|ک=新しい歴史教科書|ص=142}}</ref>
| |||