گیاهان دارویی: تفاوت میان نسخه‌ها

 

== تاریخچه ==

در پزشکی کهن،داروها از گیاهان بدست می آمدند.در تولد رستم موبد پزشک،به دستور سیمرغ مرهمی از کوبیدن گیاهی مخصوص و آمیختن آن با شیر و خشک کردن آن در سایه،ساخته و بر زخم عمل رودابه می گذارد.نکتهٔ ظریف این دستور،توصیه به خشک کردن مرهم در سایه است تا خواص آن در اثر نور آفتاب و گرما از بین نرود،توصیه‌ای که امروز هم در نگهداری داروها به قوت خود باقی است.

شناخت مواد دارویی مورد استفادهٔ [[مصر باستان|مصریان قدیم]] از روی [[پاپیروس]]‌های مقدسی که از آنان به جای مانده‌است، میسر می‌باشد. باارزش‌ترین این پاپیروس‌ها «پاپیروس اسمیت» است. مصریان تقریباً از همهٔ قسمت‌های گیاه استفاده می‌کردند. طب [[تمدن بابل|بابل]] توسط الواح کوچکی که نام داروها را به [[خط میخی]] روی آن‌ها نوشته‌اند بر جای مانده‌است. عناصری که آن‌ها بکار می‌بردند اساساً ریشهٔ گیاهی داشته‌است. در دستورهای بابلی‌ها برخلاف مصریان وزن و اندازه ذکر نشده‌است. در متون [[هند]] قدیم گیاهان طبی به دو گروه تقسیم می‌شوند. گروه اول یا به‌عنوان [[مسهل]]، قی‌آور یا [[ملین]] به کار می‌روند یا باعث ترشح بینی می‌شوند و گروه دیگر [[مسکن (دارو)|مسکّن]] هستند. در کنار [[طب سوزنی]] که در [[چین]] اختراع شده، مهم‌ترین قسمت [[طب سنتی چین]] علم داروهای گیاهی بوده‌است. یک رسالهٔ داروسازی به نام [[پن تسائو کانگ مو]] (Pen Ts'ao Kang Mu) در سال ۱۵۹۷ تکمیل و منتشر شد. این رساله ۸۱۶۰ نسخه دارد که بر ۱۸۷۱ ماده که عموماً ریشهٔ گیاهی دارند متکی است.<ref>{{پک|ولاگ|استودولا|۱۳۹۲|ک=گیاهان دارویی|ص=۱۵}}</ref>