شهرت تیمور از فتح [[خوارزم]] در سال ۷۸۱ ه.ق (۷۵۸ ه.خ) آغاز شد. تیمور در سال ۷۸۱ ه.ق [[خراسان]] را تسخیر کرد و در سال ۷۸۴ ه.ق (۷۶۱ ه.خ) [[گرگان]]، [[مازندران]]، [[سیستان]] و [[هرات]] را گشود و [[آل کرت]] را به تصرف درآورد.
در سال ۸۰۰ تیمور سرزمین [[فارس (سرزمین)|فارس]]، بخشی از [[عراق]]، [[لرستان]] و [[آذربایجان (ایران)|آذربایجان]] را گرفت و سلسلهٔ [[جلایریان]] را نیز منقرض کرد. آنگاه رو به [[خزر]] نهاد و اهالی برخی از شهرهای آن را به قتل رساند. در سال ۷۹۵ ه.ق بعد از انقراض [[مظفریان]] متوجه [[آسیای کوچک]] شد. در سال ۸۰۰ (۷۷۶ ه.خ) [[هند]] را فتح کرد و [[دهلی]] را به تصرف درآورد. با [[عثمانیان]] نیز جنگها کرد و در سال ۸۰۴ (۷۸۰ ه.خ) [[بایزید یکم|بایزید عثمانی]] را به اسارت بگرفت. تیمور در سال ۸۰۷ (۷۸۳ ه.خ) به [[سمرقند]] پایتخت خویش برگشت، عزم تسخیر [[چین]] را نمود ولی اجل مهلتش نداد و در سال ۸۰۷ (۷۸۳ ه.خ) در ۶۹ سالگی در قزاقستان<ref>هفتهنامهٔ امرداد، شنبه ۱۴ بهمن ۱۳۹۱، سال سیزدهم، شمارهٔ ۲۹۰، ص ۸.</ref> درگذشت. پس از مرگ تیمور فرزندان او به وصیتی که کرده بود مبنی بر اینکه [[پیرمحمد جهانگیر]] جانشینش شود، عمل نکردند و بین فرزندان و نوادگان اختلاف افتاد. این اختلافات باعث این شد روز به روز قدرت [[تیموریان]] کمتر شود و زمینه انحطاط آنان را فراهم آورد. در نهایت حکومت [[تیموریان]] توسط [[شیبانیان]] از میان رفت.