مکانیک سماوی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
←‏ایزاک نیوتن: اصلاح اشتباه تایپی
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها)
جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی
خط ۴:
 
== تاریخچه ==
مدل تحلیلی مکانیک آسمانی مدرن، بیش از ۳۰۰ سال پیش با کتاب ''پرینکیپیا'' یا [[اصول ریاضی فلسفه طبیعی]] نوشتهٔ [[اسحاق نیوتن]] از سال [[۱۶۸۷ (میلادی)|۱۶۸۷ میلادی]] آغاز شده استشده‌است. اما نام «مکانیک سماوی» جدیدتر از آن است. نیوتن نوشت که این زمینه از [[فیزیک]] باید «مکانیک منطقی» نامیده شود. اصطلاح «[[دینامیک]]» کمی بعد با [[گوتفرید لایبنیتس]] به وجود آمد و بیش از یک [[قرن]] بعد از نیوتن، [[پیر سیمون لاپلاس]] اصطلاح «مکانیک سماوی» را معرفی کرد. با این وجود، مطالعاتی که در زمینهٔ پرداختن به مسائل سیاره‌ای و موقعیت‌های آنهاآن‌ها برای مورخین شناخته شده است،شده‌است، به [[۳۰۰۰]] سال پیش یا بیشتر، زمان [[ستاره‌شناس|ستاره‌شناسان]] [[تمدن بابل|بابلی]] برمی‌گردد.
 
نویسندگان کلاسیک یونانی به صورت گسترده در مورد حرکات سماوی اندیشه می‌کردند، که این تفکرات به ارائه مدل هندسی حرکت سیارات و سازوکارهای آنهاآن‌ها منجر شد. این مدل، [[نظریه زمین‌مرکزی]] بود که حرکات ترکیبی یکنواخت دایره‌واری را توضیح داد که به مرکزیت زمین بودند. شخصیت غیرمعمول در میان ستاره‌شناسان یونانی، [[آریستارکوس ساموس]] بود که مدل مترقی‌تر [[خورشیدمرکزی]] را ارائه داد و در تلاش برای اندازه‌گیری فاصله زمین از خورشید بود.
 
تنها حامی شناخته‌شده آریستارکوس، [[سلئوکوس]]، یک ستاره‌شناس بابلی بود که در مورد اثبات نظریهٔ خورشیدمرکزی در قرن دوم قبل از میلاد سخن گفته استگفته‌است. این گفته‌ها ممکن است دربرگیرنده پدیده جزر و مد باشند، چرا که او به درستی نظر می‌دهد که جزر و مد توسط جاذبه ماه است و اشاره می‌کند که ارتفاع جزر و مد بستگی به موقعیت ماه نسبت به خورشید دارد.
 
=== بطلمیوس ===
کلودیوس [[بطلمیوس]] یک [[اخترشناس]] و [[طالع‌بین]] در اوایل امپراتوری روم بود که چندین کتاب در مورد ستاره‌شناسی نوشت. مهمترینمهم‌ترین آنهاآن‌ها [[المجسطی]] بود که برای ۱۴۰۰ سال، مهم‌ترین کتاب برای پیش‌بینی هندسی نجومی باقی ماند. بطلمیوس بهترین اصول نجومی را از اسلاف یونانی خود، به خصوص [[هیپارکوس]]، انتخاب نمود و به نظر می‌رسد که آنهاآن‌ها را به طوربه‌طور مستقیم یا غیرمستقیم با داده‌ها و پارامترهای به ‌دست‌ آمده از بابل ترکیب کرد. گرچه بطلمیوس تا حد زیادی دقت موقعیت‌های پیش‌بینی‌شده از سیارات را بهبود داد و اگر چه مدل او بسیار دقیق بود، به آن بیشتر در ساخت سازه هندسی تکیه می‌شود تا انگیزه‌های فیزیکی.
 
=== در اوایل قرون وسطی ===
[[ون درواردن]] مدل‌های سیاره‌ای توسعه‌یافته توسط [[آریابهاتا]] ستاره‌شناس [[مردم هند|هندی]] و [[ابومعشر بلخی]]، ستاره‌شناس [[ایرانی‌ها|ایرانی]] را به مدل خورشیدمرکزی تعمیم داد؛ اما این دیدگاه به‌شدت توسط دیگران مورد مناقشه قرار گرفت. در قرن [[۹ (میلادی)|۹ میلادی]]، فیزیکدان و ستاره‌شناس ایرانی، [[ابوجعفر محمد بن موسی]]، فرضیه‌ای را رائه کرد که بر طبق آن اجسام آسمانی و افلاک مشمول همان قوانین فیزیکی هستند که در زمین رخ می‌دهد، بر خلاف پیشینیان که معتقد بودند افلاک آسمانی به قوانین فیزیکی مخصوص به خود را دنبال می‌کنند که متفاوت از قوانین زمینی است.<ref>Saliba, George (1994a), "Early Arabic Critique of Ptolemaic Cosmology: A Ninth-Century Text on the Motion of the Celestial Spheres", Journal for the History of Astronomy 25: 115–141 [116]</ref>
او همچنین از یک نیروی جاذبه بین اجسام آسمانی سخن گفته است،گفته‌است،<ref>Waheed, K. A. (1978), Islam and The Origins of Modern Science, Islamic Publication Ltd., Lahore, p. 27</ref>
 
=== ابن هیثم ===