نبرد پل: تفاوت میان نسخه‌ها

پس از رفتن خالد [[مثنی بن حارث شیبانی]] در عراق به امارت لشکریان اسلام ماند. با عزیمت خالد بیشتر شهرها و آبادی‌هایی که بتاراج رفته بودند یا تن به پرداخت جزیه و خراج داده بودند باز این فرمان مردم عرب سر فرو پیچیدند. مثنی که نیمی از سپاه اسلام را از دست داده بود همه جا مواجه با مقاومت و مخالفت شد و همه جا مردم زندگی گذشته را از سر گرفتند.<ref>تاریخ ایران پس از اسلام، ص ۳۰۶</ref> تهدید حدود ایران از طرف مسلمین باعث شد که دربار ایران [[رستم فرخزاد]] حاکم [[خراسان]] را خواسته اختیارات تام به او برای جنگ با اعراب داد و او لشکری آراست و در تحت سرکردگی [[بهمن جادویه]] (یا بهمن دراز ابرو)، به حدود فرستاد.<ref name="پیرنیا، ص ۳۶۰ و ۳۶۱">پیرنیا، ص ۳۶۰ و ۳۶۱</ref> [[رستم فرخزاد]] که در این زمان کسب قدرت کرده بود دهقانان سواد را به دفع اعراب واداشت و به هر آبادی کسی را فرستاد تا مردم را بر عرب بشوراند و همه را آمادهٔ جنگ بدارد. همه جا لشکر گسیل کرد و در هر جا که لشکر بود آن را تقویت کرد. [[مثنی بن حارث شیبانی]] چون این احوال سخت را بدید بتن خویش آهنگ مدینه کرد. در مدینه [[ابوبکر]] بیمار بود و در بستر مرگ سفارش کرد که مسلمانان عراق را ضایع نگذارند. بعد از وفات ابوبکر خلیفهٔ تازه [[عمر بن الخطاب]] مردم مدینه را وعدهٔ پیروزی و غنیمت داد و به آهنگ عراق برآغالید. مردم در قبول این دعوت، دعوت به جنگ با ایران، در تردید بودند و از حشمتقدرت وعدتو تعداد ایرانیان وحشت داشتند. گویند مثنی بن حارث شیبانی برای مردم سخن گفت. ضعف و فتور خسروان را بیان کرد و جنگ با ایران را آسان فرا نمود. خلیفه دوم بدین کار دل داد. خلیفه عمر، [[ابوعبید مسعود ثقفی]] را که زودتر از دیگران داوطلب شده بود به امارات این لشکر برگزید.<ref>تاریخ ایران پس از اسلام، ص ۳۰۹</ref>