زبان پشتو: تفاوت میان نسخه‌ها

در دورهٔ [[محمد ظاهرشاه]] و پس از تدوین [[قانون اساسی افغانستان|قانون اساسی]] در ۱۳۴۳ ه‍. ش، رجال سیاسیِ [[پشتون]]، به سرپرستی [[رشتین|رِشتِین]]، کوشیدند تا زبان پشتو را به‌عنوان یگانه زبان رسمی کشور در متن قانون اساسی به تصویب رساند جدی مردم از یکتصويب رسيد.سو، و دفاع نمایندگان قانون‌گذار از دیگر سو، از این امر جلوگیری کرد. سرانجام، پشتون‌ها پذیرفتند که رسمیت زبان‌های فارسی دری و پشتو را در قانون اساسی بگنجانند. بدین‌ترتیب، افغانستان کشوری دوزبانه شد و امکانات محدود مربوط به زمینه‌های آموزش و پرورش و نیز قابلیت‌های مطبوعاتی و استعدادهای فرهنگی به دو نیم گردید. نیمهٔ نخست و سنگین‌ترِ آن به رشد زبان و ادب پشتو اختصاص یافت و نیمهٔ واپسین و سبک‌ترِ آن در راه ادامهٔ حیات زبان و ادب فارسی دری صرف شد.<ref>وبگاه ''دائرةالمعارف بزرگ اسلامی''، سرواژهٔ "افغانستان"، ذیل «ادبیات فارسی در افغانستان»</ref>