بهزاد بلور: تفاوت میان نسخه‌ها

او در سن ۱۵ سالگی موفق به دریافت جایزه ملی هنرهای زیبای دبیرستان‌های ایران شد و به مطالعه موسیقی سنتی ایرانی روی آورد، در سن ۱۳ سالگی همزمان با [[انقلاب ۱۳۵۷ ایران]]ایران ،ايران را ترک کرد و به [[طراحی مد|طراحی مُد]]، [[طراحی داخلی]] و نقاشی‌های دیواری هنری روی آورد و یک آلبوم سنتی فارسی را ضبط کرد که در سال ۱۳۶۹ راه وی را در تهیه برنامه‌های موسیقی و جوانان، اجرا و تهیه‌کنندگی به [[بی‌بی‌سی فارسی|رادیوی بی‌بی‌سی فارسی]] باز کرد و در ادامه مجله تفریحی «روز هفتم» را تهیه کرد.<ref name="waalm" />

بهزاد بلور با اعتقاد به فرهنگ شفافیت و بی‌رودربایستی، برنامه‌ای را برای نوجوانان و جوانان ایران آغاز کرد که در آن به بهانه پخش ترانه‌هایشان به‌طور زنده با برنامه تماس می‌گرفتند و با استفاده از جوّ آزاد برنامه، هر آنچه که می‌خواستند بازگو می‌کردند. تکیه بر ترویج آزادی‌های فردی و دوری جستن از یکسان‌سازی فرهنگی حکومتی از دلایل موفقیت این برنامه بود.{{مدرک}} پس از مدتی و با تشویق بهزاد بسیاری از هنرمندان نوجوان، با استفاده از امکانات اولیه ضبط صدا و ارسال از طریق اینترنت، اقدام به ارسال ترانه‌های خود به بی‌بی‌سی کردند. بسیاری از مشهورترین خوانندگان این روزهای موسیقی غیررسمی و متفاوت از جمله ، ، حسین [[ابلیس|حسين ابلیس]]، [[حسین تهی]]، [[امیر تتلو]]، [[دی‌جی مریم|دی جی مریم]]، [[پانی]]، [[سارا نائینی]]، [[محسن نامجو|محسن نامجو،]] [[کیوسک (گروه موسیقی)|کیوسک]]، گروه اوهام، [[بروبکس]]، [[شاهکار بینش‌پژوه]] و بسیاری دیگر برای اولین بار توسط او مصاحبه و معرفی شدند.{{مدرک}}

در سال ۲۰۰۰ وی با تیمی از بی‌بی‌سی به [[پیشاور]] در شمال [[پاکستان]] رفتند و گروه‌های متعددی از برنامه‌سازان محلی رادیویی را تعلیم دادند تا بتوانند برای کودکان افغانستان برنامه‌های آموزشی تولید کنند.{{مدرک|در صورت عدم ارائهٔ منبع معتبر، حذف خواهد شد}} در سال ۲۰۰۵ هم،هم بهزاد بلور در قالب پروژه ایران بنیاد خیریه بخش جهانی بی‌بی‌سی اقدام به تربیت شهروند خبرنگارانی کرد که بعدها به کار در رسانه‌های ایران و جهان پرداختند. از جمله شاگردان وی می‌توان به [[فرن تقی‌زاده]]، [[علی همدانی]]، [[نیما اکبرپور]] و بسیاری دیگر را نام برد.{{مدرک|در صورت عدم ارائهٔ منبع معتبر، حذف خواهد شد}}