نظریهٔ '''زمین کروی''' یا گرد به زمان [[یونانیان باستان]] بازمی‌گردد. تمدن یونان در حدود سال ۹۰۰ [[قبل از میلاد]] ظهور یافت و در طول هزار سال بعد، کمک بزرگی به ستاره‌شناسی نمود.
ابتدا، در قرن ششم قبل از میلاد یونانیان دریافتند که زمین کروی است و [[فیثاغورس|فیثاغورث]] دانشمند یونانی کروی بودن زمین را اظهار داشت.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=fa|تاریخ=|وب‌گاهوبگاه=شبکه ملی مدارس ایران (رشد)|نشانی=http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/mavara-index.php?page=شکل+واقعی+زمین&SSOReturnPage=Check&Rand=0|عنوان=شکل واقعی زمین|بازبینی=2017-10-03}}</ref> آن‌ها برای اولین بار محیط زمین، اندازه ماه و فاصله میان آن‌ها را بدقت اندازه گرفتند. اگرچه به اشتباه معتقد بودند که زمین کره ثابتی است که جهان پیرامون آن می‌گردد ولی برخی از اندیشه‌ها و شیوه‌های رصدشان تا اواخر [[قرن هفدهم]] کاربرد داشت.
پیش از آن که یونانیان نظریه کروی بودن زمین را مطرح نمایند، اکثر مردم بر این باور بودند که [[نظریه زمین تخت|زمین مسطح]] است. برای مثال [[هندوئیسم|هندوها]] معتقد بودند که زمین مسطح و بر شانه ۴ فیل قرار دارد که به نوبه خود بر پشت چهار لاک‌پشت شناور در اقیانوسی بی‌کران ایستاده‌اند. مصریان باستان زمین را رب‌النوع کب می‌پنداشتند که به پهلو دراز کشیده و الهه نات، تجسم خورشید، بر روی آن خیمده است.
همچنین اکثر تمدن‌ها معتقد بودند که زمین مرکز جهان است، ولی [[بطلمیوس]] ستاره‌شناس یونانی (۱۶۸–۹۰ قبل از میلاد) بیشتر از سایرین برای این اندیشه معروف است. وی در کتابش [[المجسطی]]، قوانین اندازه‌گیری حرکات [[اجرام آسمانی]] را وضع نمود. به منظور تشریح [[حرکت بازگشتی|حرکت رجعی]] برخی از سیارات، بطلمیوس اظهار کرد که [[مدار (سیاره)|مدار سیارات]] یک سلسله [[فلک تدویر]] پیچیده را دنبال می‌کند. البته حتی در اوایل [[قرون وسطی]]، هرگز فرضییه یفرضییهٔ کروی شکل بودن زمین از بین نرفت. [[دانته آلیگیری|دانته]] شاعر ایتالیایی، در کتاب خود، [[کمدی الهی]]، فرض کروی شکل بودن زمین را پذیرفته‌است. همچنین ایرانیان باستان عقایدی مبنی بر گرد بودن زمین داشته‌اند که بازتاب آن‌ها را حتی می‌توان در رسومی همچون [[رها کردن]] سیبی شناور در آب هنگام چیدن [[سفرهٔ هفت سین]] دید که نشانی از شناور بودن [[کرهٔ زمین]] در فضا و پویایی آن است.
