سامانه رنین-آنژیوتانسین: تفاوت میان نسخه‌ها

ظرف چند ثانیه تا چند دقیقه پس از تولید آنژیوتانسین I، دو اسیدآمینهٔ دیگر هم از آنژیوتانسین I جدا می‌شوند و در نتیجه یک پپتید ۸ اسیدآمینه‌ای به نام آنژیوتانسین II تولید می‌شود. تقریباً کل این تبدیل که در هنگام عبور خون از مویرگ‌های کوچک ریه انجام می‌شود، توسط آنزیمی به نام [[آنزیم مبدل آنژیوتانسین]] (ACE) که در اندوتلیوم عروق ریوی قرار دارد، کاتالیز می‌شود. آنزیوتانسین II علاوه بر این که در ریه‌ها ایجاد می‌شود، در بافت‌های دیگری از قبیل کلیه‌ها نیز به صورت موضعی و هم‌چنان توسط آنزیم مبدل تولید می‌شود.{{سخ}}[[آنژیوتانسین II]] به دو روش باعث افزایش فشار خون می‌شود. یکی این که آنژیوتانسین II به تنهایی یک منقبض‌کنندهٔ عروق فوق‌العاده قوی است و باعث انقباض عروق به شکل شدید در [[شریانچه‌ها]] و با شدت خیلی کم‌تر در وریدها می‌شود که این انقباض باعث افزایش مقاومت محیطی می‌شود. نقش آنژیوتانسین II در کلیه‌ها تنگ کردن آرتریولهای وابران است. روش دیگر، کاهش دفع نمک و آب از کلیه‌ها است. در روش دوم علاوه بر این که آنژیوتانسین II می‌تواند مستقیماً بر کلیه‌ها اثر کرده و باعث [[احتباس]] آب و نمک شود، موجبات ترشح هورمون [[آلدوسترون]] از [[غدد فوق‌کلیه]] را نیز فراهم می‌کند. آلدوسترون به نوبهٔ خود، بازجذب نمک و آب توسط توبول‌های کلیوی را افزایش می‌دهد.{{سخ}}[[پرونده:Renin-angiotensin-aldosterone system.png|بندانگشتی|وسط|700px|سیستم رنین-آنژیوتانسین-آلدوسترون]]