سران عشایر بزرگ منطقه همچون [[دهبکری]] و، [[مکری]]های‌ها در [[بوکان]]، [[منگور]] و [[شکاک]]ها در سایر شهرهای اطرافاطراف، این جمهوری را قبول نداشتند و حتی امیراسعد رئیس یکی از بزرگترین ایل‌های مکریان یعنی دهبُکری‌ها، زیرسلطه این جمهوری نرفت و با آن مخالفمخالفت بودنمود. از طرفی دهبکری‌ها و خانواده ایلخانی زاده‌ها نوعینیز در رقابت خاصی با قاضی محمد بودند و حتی زمانی که پرچم جمهوری مهاباد در [[قلعه سردار بوکان]] برافراشته شد وشد، مدت زیادی طول نکشید که با اختلاف‌های میانمخالفت گروه‌های مختلفی از کُردها در این شهر روبه رومواجه شد و آن را از ساختمان این قلعه پایبن آوردند.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی=http://www.iranboom.ir/tarikh/tarikhemoaser/11537-nagofte-zohor-shekast-yek-jomhori.html |عنوان=ناگفته‌های «ظهور و شکست یک جمهوری» | ناشر =نگرشی بر تاریخ فرهنگ ایران زمین |تاریخ =۷ بهمن ۱۳۹۲ |تاریخ بازبینی=۷ شهریور ۱۳۹۶}}</ref><ref name="pahlaviha.pchi.ir">{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی=http://pahlaviha.pchi.ir/show.php?page=contents&id=2145 |عنوان=جمهوری مهاباد | ناشر =پایگاه جامع تاریخ معاصر ایران |تاریخ = |تاریخ بازبینی=۷ شهریور ۱۳۹۶}}</ref><ref name="pahlaviha.pchi.ir"/><ref>{{یادکرد وب |نویسنده =محمد علی مهر آسا |نشانی=http://www.jebhemelli.info/html/tazeha/08/mehrasa22.12.08.htm |عنوان=بررسی سایه‌های جمهوری مهاباد/ نگاهی بیشتر به دو منطقه مهاباد و بوکان | ناشر = |تاریخ = |تاریخ بازبینی=۲۹ آگوست ۲۰۱۷}}</ref> به جز معدودی از اهالی مهاباد و برخی از خاندان [[فیض‌الله بیگی]] بوکان دل خونی از کَردهای فرقهٔ دموکرات کردستان و شخص قاضی محمد داشتند. نمونهٔ این دل‌های آزرده‌خاطر ابراهیم محمودیان بود که برادرش غفور محمودیان از سوی [[نماز علی‌اوف]] و قاضی محمد ترور شده بود.
نهایتاً عمر جمهوری کردستانمهاباد کمتر ازبه یک سال دوامهم آوردنرسید و با خروج [[ارتش شوروی]] ازو ورود ارتش ایران بابه مهاباد و اعدام [[رئیس جمهوری]] وقت ([[قاضی محمد]]) و سران آنآن، این جمهوری پس از یازده ماه همراهسقوط بودکرد.
