پیمان ورسای: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ←‏top: اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه، replaced: وهمچنین ← و همچنین با ویرایشگر خودکار فارسی
جز جایگزینی با اشتباه‌یاب: چهارنفر⟸چهار نفر، مغلوبین⟸مغلوبان، قیشر⟸فیشر، هریرت⟸هربرت
خط ۴:
این قرارداد از مشهورترین قراردادهای تاریخ است و با توجه به پیامدهایی که داشت می‌توان آن را در زمره تأثیرگذارترین و سرنوشت‌سازترین قراردادهای تاریخ به‌حساب آورد، در این معاهده [[امپراتوری آلمان]] باید خلع سلاح می‌شد و به متفقین خسارت می‌پرداخت.[http://tarikh1.com/treaty-of-versailles/]
 
مذاکرات صلح ورسای که با شرکت ۲۷ کشور از ۱۲ ژانویه تا ۲۸ ژوئن ۱۹۱۹ جریان یافت از یک طرف شاهد کشمکش بین فاتحان و مغلوبینمغلوبان و از طرف دیگر شاهد نزاع ما بین خود فاتحان بود که بیشتر اختلاف آن‌ها ناشی از [[ایدئالیسم]] [[توماس وودرو ویلسون|ویلسنی]] و اشتهای فرانسه برای به چنگ آوردن غنائم بیشتر و همچنین ناشی از خواسته فرانسه مبنی بر تضعیف آلمان از یک طرف و ترس انگلستان از تفوق فرانسه از طرف دیگر بود.<ref>نقیب‌زاده، احمد؛ تحولات روابط بین‌الملل، تهران، قومس، ۱۳۷۸، ص ۱۶۴</ref>
 
== کشورهای شرکت‌کننده و اهدافشان ==
{{جعبه کناری کنفرانس صلح پاریس}}
چون شرکت تمام کشورها در تصمیم‌گیری میسر نبود در ۱۲ ژانویه کنفرانسی مرکب از ده عضو تشکیل گردید و چون کارهای محوله زیاد بود کمیسیون‌های متعددی (۵۲ کمیسیون) که هر یک بررسی یک موضوع را به عهده داشتند بوجود آمد؛ ولی بالاخره از ماه مارس به بعد تصمیمات نهائی خارج از شورای ده نفره به وسیله چهارنفرچهار نفر رؤسای نمایندگی‌های رسمی قدرت‌های بزرگ یعنی [[ژرژ کلمانسو]] نخست‌وزیر فرانسه، [[دیوید لوید جرج]] نخست‌وزیر انگلستان، [[توماس وودرو ویلسون]] رئیس‌جمهور آمریکا و «اورلاتدو» نخست‌وزیر ایتالیا اتخاذ می‌گردید و نمایندگی ژاپن فقط در مورد مسائل خاوردور مورد مشورت قرار می‌گرفت.<ref>هیوز، استوارت؛ تاریخ معاصر اروپا، ترجمه علی اکبر بامداد، تهران، امیرکبیر، ۱۳۶۱، ص ۱۰۳</ref>
 
هر یک از کشورهای شرکت‌کننده با ادعاها و برنامه‌های متفاوتی وارد کنفرانس شدند و تنها آمریکا که زمینه آینده منافع خود را می‌چید ادعای تصرف هیچ سرزمینی را نداشت و با ادعاهای توسعه طلبانه فاتحین نیز مخالفت می‌کرد. ویلسن خواهان اجرای اعلامیه خود و ایجاد نظمی براساس قدرت جامعه ملل بود. انگلستان که خواهان فروپاشی نیروی دریایی آلمان بود و به مقصود خود رسیده و راضی به نظر می‌رسید و در ادامه به دنبال اهداف اقتصادی قصد تسلط بر بازارهای آلمان را داشت و می‌کوشید تا از فشارهای فرانسه بر آلمان که زوال همگانی این کشور را به دنبال داشت بکاهد؛ و از طرف دیگر چون از خطر بلشویسم و تفوق فرانسه بر قاره اروپا نگران بود تا حدی با سیاست آمریکا همگام شده و جلو فرانسه می‌ایستاد. فرانسه که پیش از همه از جنگ لطمه دیده بود قبل از همه چیز به فکر تحکیم امنیت خود و گرفتن تضمینی در مقابل خطر احتمالی آلمان بود و از طرف دیگر بر احیاء اوضاع اقتصادی خود و همچنین تضعیف اقتصادی آلمان و برگرفتن غرامت هر چه بیشتر از آلمان اصرار داشت. ایتالیا بر عکس به علت نقش اندکی که در پیروزی داشت زیاد به بازی گرفته نمی‌شد. با این وجود از نظر ادعاهای ارضی تا حدی به مقصود خود رسید ولی پیوسته خواهان اجرای مفاد [[:w:en:Treaty of London (1915)|عهدنامه لندن(۱۹۱۵)]] بود.<ref>نقیب‌زاده، احمد؛ پیشین، ص ۱۶۵</ref>
 
== بندهای قرارداد ==
مفاد این عهدنامه در ۴۴۰ ماده و ۱۵ بخش تنظیم شد. قسمت اعظم معاهده مربوط به جدا کردن بخش‌هایی از سرزمین آلمان بود. [[آلزاس]] و [[لرن]] به فرانسه داده شد. ناحیه [[اوپن – مالمدی]] به بلژیک و «پزناتی» به لهستان داده شده که از طریق [[کریدور لهستان]] به دریا راه می‌یافت. شهر [[گدانسک]] زیر نظر جامعه ملل قرار گرفت و اجرای سیاست خارجی و گمرکی آن به لهستان واگذار شد.<ref>قیشر؛فیشر؛ هریرت؛هربرت؛ تاریخ اروپا، ترجمه وحید مازندرانی، تهران، دانشگاه تهران، ۱۳۴۶، ص ۴۹۱</ref>
 
تعیین سرنوشت [[شلزویگ]] و [[سلیسیای علیا]] موکول به برگزاری همه‌پرسی شد و عاقبت نیز طبق همه‌پرسی که در سال ۱۹۲۱ به عمل آمد شلزویگ به [[دانمارک]] منضم گردید و سلیسیا که ۶۰ درصد مردم به الحاق به آلمان و ۴۰ درصد به الحاق به لهستان رأی دادند طبق تصمیم جامعه ملل یک سوم آن به لهستان و بقیه به آلمان منضم گردید.<ref>نقیب‌زاده، احمد؛ پیشین، ۱۶۶</ref>