ویلیام بافین: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خط ۳۶:
 
== سفر پایانی ==
این زمان مصادف بود با تلاشهایتلاش‌های [[شاه عباس صفوی]] برای پایان دادن بر سلطهٔ یکصد سالهٔ پرتغالی‌ها بر [[جزیرهٔ هرمز]] و آب‌های جنوبی ایران. حاکم [[فارس (سرزمین)|فارس]]، [[امام قلی خان]] از سوی پادشاه فرمان داشت تا با نمایندگان [[شرکت بریتانیایی هند شرقی]] که از سال ۱۶۱۶ در ساحل [[جاسک]] برای خود تجارتخانه تأسیس کرده و به داد و ستد مشغول بودند، مذاکره کند و از ایشان برای حمله به [[قشم]] و [[هرمز]] کمک بگیرد. چانه زنی‌ها یک سال به درازا کشید. انگلیسی‌ها از یک سو می‌ترسیدند که نتوانند حریف نیروی پرتغالی شوند و از سوی دیگر منتظر کسب تکلیف از دولت خود بودند. عاقبت حاکم فارس آنان را تهدید به [[مصادرهٔ اموال]] در صورت عدم همکاری کرد و به این ترتیب ناوگان [[ناخدا بلایت]] متشکل از پنج ناو و چهار کشتی کوچک برای کمک به [[دولت صفوی]] در نبرد با پرتغالی‌ها عازم [[قشم]] شد.
 
[[قشم]] گردید. پرتغالی‌ها که مجهز به پنج ناو و پانزده یا شانزده کشتی کوچک بودند به محاصره درآمدند. در روز ۲۳ [[ژانویهٔ]] ۱۶۲۲ ویلیام بافین مأموریت یافت تا در ساحل قشم پیاده شود و ضمن بررسی [[قلعهٔ]] دشمن، [[مختصات]]، ارتفاع و فاصلهٔ [[بارو]]‌ها را برای هدف گیری دقیق [[توپخانه]] تعیین کند. در حین انجام این وظیفه تیری که از جانب دشمن شلیک شد به شکم او اصابت کرد. وی را پرتاب نمود و از پای درآورد.
در روز دوم [[فوریه]]، پنج عراده توپ انگلیسی را در ساحل پیاده کردند و پس از انجام مذاکراتی بی‌حاصل با طرف پرتغالی [[قلعهٔ قشم]] به توپ بسته شد. اندکی بعد استحکامات پرتغالیان سقوط کرد، [[روی فریره]] فرمانده پرتغالی جزیره شد و پس از اسارت به [[سورات]] انتقال یافت. [[هرمز]] نیز در روز دهم [[مارس]] به محاصرهٔ [[قوای انگلو پرشین]] درآمد و سرانجام پس از قریب یک قرن اشغال آزاد گردید.
 
در روز دوم [[فوریه]]، پنج عراده توپ انگلیسی را در ساحل پیاده کردند و پس از انجام مذاکراتی بی‌حاصل با طرف پرتغالی [[قلعهٔ قشم]] به توپ بسته شد. اندکی بعد استحکامات پرتغالیان سقوط کرد، [[روی فریره]] فرمانده پرتغالی جزیره شد و پس از اسارت به [[سورات]] انتقال یافت. [[هرمز]] نیز در روز دهم [[مارس]] به محاصرهٔ [[قوای انگلو پرشین]] درآمد و سرانجام پس از قریب یک قرن اشغال آزاد گردیدشد.
 
جسد ویلیام بافین را همراه با دو سرباز انگلیسی دیگر که در این نبرد از پای درآمدند، در [[قبرستان گور فرنگی]] واقع در جنوب خور کولغان قشم به خاک سپردند. از او فرزندی به یادگار نماند. بیوهٔ بافین چندی بعد علیه [[کمپانی هند شرقی بریتانیا]] اقامهٔ دعوا کرد و خواستار دریافت دستمزد همسر خود توأم با خسارتی هنگفت شد. وکلای شرکت او را زنی ستیزه‌جو و دردسرساز توصیف کرده‌اند. وی سرانجام پس از سه سال مجادله، با دریافت مبلغی معادل پانصد [[پوند استرلینگ|پوند]] که در آن زمان رقمی هنگفت محسوب می‌شد، رضایت به ترک دعوا داد.