تغییرات
←ویژگیها
آهن دارای سطح صاف و نقرهای براق مایل به رنگ خاکستریست اما وقتی در هوا با [[اکسیژن]] ترکیب میشود به رنگ قرمز یا قهوهای در میآید که به آنها [[اکسید]] دارای ترکیبات آهن یا [[زنگ زدن|زنگ]] گفته میشود. کریستالهای خالص آهن نرمه (نرمتر از آلومینیوم) و با اضافه کردن مقدار کمی ناخالصی مانند کربن مقدار قابل توجهی تقویت میشود. مقادیر مناسب و کمی (تا چند درصد) از فلزات دیگر و کربن، تولید فولاد میکند که میتواند ۱۰۰۰ بار سختتر از آهن خالص باشد.
آهن خالص فلز است، اما به ندرت در این شکل روی سطح زمین یافت میشود زیرا در حضور اکسیژن و رطوبت به آسانی اکسیده میشود. به منظور به دست آوردن فلز آهن، اکسیژن باید از سنگ معدنهای طبیعی توسط کاهش شیمیایی حذف شود – بهطور عمده از سنگ آهن از سنگ Fe2O۳ توسط کربن در درجه حرارت بالاست. خواص آهن را میتوان با تولید آلیاژهایی از آن با استفاده از فلزات متنوع گوناگون (و بعضی غیر فلزها به ویژه کربن و سیلیکون) اصلاح نمود و [[فولاد]]ها را ایجاد کرد. هستهٔ اتمهای آهن تقریباً دارای بالاترین انرژیهای اتصال در هر [[نکلئون]] است و تنها ایزوتوپ Ni۶۲ دارای انرژی بیشتر از آن میباشد.